Oh yea, I used to do that when games were on discs, because sometimes the discs were slightly borked, or that the DRM with the discs were really annoying.
Sometimes you can’t even get them to run right on modern computers. Pirated versions usually have some sort of way of dealing with this, whereas the originals don’t.
Sandbox MMORPGs, like Eve Online or Ultima Online. The vast majority of MMORPGs since at least WoW (potentially even before that with games like Dark Ages of Camelot, etc) have been Theme Park MMOs. Which are fun; I’ve played plenty and still do play them. But I think the sandbox is more fun. Certainly has more possibilites.
Oh yeah? I haven’t played UO since 2003/2004, and I’ve largely stayed away from the free shards. Just had boring experiences in the past. But I might give this a try. Idk why, but I’ve been itching to check it out again. thanks!
Yeah I basically did the same thing. Got the itch about 7 months ago. Managed to get my original UO account back (you can open a support ticket and they’ll ask for info regarding the original, it was pretty painless) and messed around on Atlantic, the only really populated server. It’s just meh. They added so many stats to weapons it’s overwhelming and most are garbage. It’s so obnoxious having to look over each item to see if it’s worth anything. Also the classic and enhanced clients suck pretty bad.
Outlands is definitely the most polished and unique free shard. Check out their wiki, it goes over skill changes and lists some templates for starting out. Their custom ClassicUO client is excellent and has Razor built in. The one thing that may turn you off is it’s mostly open PVP once you leave Shelter Island. There is a sanctuary dungeon that rotates each week that doesn’t allow murderers in but it has reduced XP and gold.
Party-based RPGs like Baldur’s Gate or Pillars of Eternity. I absolutely love this style of game, but it feels like there are precious few titles to choose from. Anyone know of any hidden gems?
It’s not hidden, but I thoroughly enjoyed divinity original sin II. If you don’t want turn based combat it might be worth checking out the Pathfinder games.
There a youtube channel and a steam curator called Mortismal Gaming who loves CRPGs. Their shtick is also completing games at 100% before popping a review, and they are churning out new material at an amazing pace. Check it out for some decent coverage on the genre.
As for a maybe hidden gem, Age of Decadence looks pretty good. I have not played it yet, but the genre seems to match, and the premise is solid.
Expedition Rome is well appreciated too, even if it leans more toward tactical battles.
Solasta is a pretty faithful recreation of dungeons and dragons 5e, although the story/writing is not the best (may have improved in the later dlc, I’ve not gotten around to playing it yet). The combat is fun, though.
Have you checked out Caves of Lore? It’s a great party based rpg with deep lore and created by a single developer. It reminds me of Jeff Vogel’s work a bit.
lack of class or profession decision (one character can do all sucks),
random generated weapon/gear stats
coop where process isn’t shared to every player. Requires a multiple saves system to allow single player, as well as coop play, saves.
enemy level scaling with player level,
fully breaking weapon without being able to repair them
bound items. Seriously, this needs to stop. I’d like to share my gear with guild mates or my other characters. I want to be able to sell a good item again if I don’t need it. But so far only Ragnarok Online managed to do this well, that I know of.
MMORPG with fixed marketplace, like fixed prices, build in price statistics etc. ruining a possible economy focused gameplay in favor of the lazy and dumb players, who complain… because they are not skilled enough.
non MMORPGS with NPC that don’t move or have daily activities. Gothic did this so we’ll decades ago, I thought this would be standard by now
any pay2win element
any pay2skip grind purchases
any quality of life wallet gated
Battle-pass, season-pass, fomo bullshit
What I love
weather and seasons
music instruments, music class or weapons
hidden treasures you need to dig for or find treasure maps
NPC that have activities and are not glued to their vending table
animal follower
jumpsuit/glider
destroyable environment/footsteps
weapon degradation and maintenance
professions and weapon/gear crafting
alchemy like in Kingdom Come Deliverance
NPC that tell you where to go, instead of a questmarker and path showing you where to go,
able to respec my stat points only
verticality in Level Design, like Dark Souls 1
fishing with a bit of a challenge other than just pushing a button in time
character customization, hair, skin, body size, height, voice
fashion slots, like Terraria and now also Cyberpunk2077
changing cities through actions I did in the game. NPC got killed, house destroyed/build etc.
After buying a Steam Deck during the sale, I’m playing Civilization 6 again. Never got into it nearly as much as the previous installments but now I think I’m finally getting it.
Those still direct to the same URL for me. Auto-conversion of ! references seems sub-optimal that way.
What works is linking manually to /c/automation_games (propably only from lemmy, as I understand kbin has different conventions :( ): !automation_games, written like [!automation_games@feddit.de](/c/automation_games)
It’s a minor thing, but whenever I get into a pokemon game, I deposit my starter ASAP. I don’t want to rely on the pokemon which is spoon fed to me from start, it feels a lot better to play the game with whatever I’m able to catch along the path.
I tried to play Ultra Sun using only my starter Rowlet, and had to put it down when the game forced me into a double battle. I would have been okay with hatching a second Rowlet from an egg but it didn’t work.
My first time playing Pokémon Blue I did the opposite because I didn't realize you could change the order of the pokemon so my Bulbasaur was in my #1 spot and even if I knew the other trainer was going to use a fire pokemon i'd end up starting the battle and wasting a turn switching pokemon. Needless to say he was super overpowered by the end of the game from all the forced XP
I did the same way back when playing pokémon red. My Blastoise was up in level 60-70 when I approached the last gym. Being a small kid, I didn’t understand tactics of effective types - only that my pokemon was an awesome heavy turtle with cannons on its back. I never really tried to use other pokemon or switch out during battle.
I love me an underrated Bug superstar. In Black I used a Leavanny as mine and it cleaned house. When I played Omega Ruby my Masquerain carried my team and took me totally by surprise.
I’d love a city builder based on making gritty industrial cyberpunk megacities, with plenty of verticality and layering. You know, the places where there’s nothing but concrete, steel and neon for kilometers both horizontally and vertically, and a colonies of mutant cannibals fighting against giant rats in the derelict areas near the bottom.
A game like the mainline Sims series, but better developed and without EA’s involvement. I’m aware there’s projects like Life By You and Paralives, but neither of those are publicly playable as of now, and until they release there’s no way to truly tell if they’ll actually be any good.
Although at this point I don’t think they can be much worse than the current status quo.
Ff16 is the first final fantasy game I’ve played (so I can’t compare to the others like you can) and at first I felt like this but now that I’m 17 hours in, I get it. It’s just how this game is, it’s not open world. Each area is it’s own thing that you take in.
Games are like an interactive movie and there’s a ratio of moviness to gaminess and this one leans heavier on the moviness side.
Yeah. I get it. I’m not really even thinking about it as a Final Fantasy game with a lot of this. My callbacks to FFXIV are because that’s an MMO and we expect the concessions in MMOs to repetitive animations and lower tier graphics to allow for the content churn. For a new game to just look and feel like a 10 year old MMO with graphics is kinda rough.
This game feels like they meant to have a ton more and just didn’t in the end. Not every game needs an open world but if I do compare it to other FF games, it definitely feels the least open.
I have felt some of the boss fights were really good. I guess I would have just given it a 5 or 6.
I think I’m mostly upset by how much acclaim it’s been getting.
I def get what you mean, it isn’t very fleshed out compared to other games that are in the same (apparent) league that the reviews are putting it in. I was just playing a little bit ago and did another of the side quests where you deliver food to people and it’s just so simple seeming (and repetitive since it happens more than once). But in a way I also like the simpleness of it. Maybe it’s appeasing to a certain part of the brain in people where it either clicks or it doesn’t and that is what is responsible for the reviews.
Games are like an interactive movie and there’s a ratio of moviness to gaminess and this one leans heavier on the moviness side.
The last Final Fantasy game I played was 8, and it was exactly because of this. They stripped out almost all the “game” bits (although they did give us a really cool card game minigame) and turned it into basically a movie you could occasionally interact with. The battles were mindless (there was no reason not to use your strongest summon every round, because it was both more effective than anything else and because it was totally free to do so), the “equipment” system was entirely optional (which was good, because interacting with it required mega-grind), and overland travel was a total afterthought. It was more of a “game” than anything Tell Tale put out, but that’s a low bar, since Tell Tale only produces movies that sometimes throw in an attention check in the form of a quicktime event.
It was a real shame, because I had entirely switched system allegiance from Nintendo to Playstation just for FF7. Then the followed it up with 8, and it was obvious where they were taking the franchise. So I’m not surprised to see, all these years later, that the newest FF game is even more of that.
Wolność jest pojęciem abstrakcyjnym. Wolność, która zachowuje wszelkie hierarchie (bo ustala je kapitał), cementuje podziały klasowe i w efekcie przekazuje nieformalną władzę w ręce tych, którzy aktualnie mają najwięcej zasobów, doprowadzając do ich postępującej prywatyzacji, to wolność dość wybiórcza (prowadząca w efekcie do neofeudalizmu, bo inaczej skończyć się to nie może, jeśli dopuszczasz do tego, by nierówności zostały usankcjonowane i legalne, a każda próba renegocjacji porządku to rzekome “łamanie NAP”). Jako anarchistka mogę ci powiedzieć że wolność jest też związana z zasobami i możliwościami do realizacji życia takiego, jakie ci się podoba - jeśli zaś zewnętrzne czynniki raz ci te możliwości ograniczyły i jesteś pozbawiony zasobów, to realizacja tych wolności wygląda tak, że zapierdalasz jak niewolnik u jakiegoś janusza biznesu (“bo podpisałeś dobrowolną umowę”) przez większość życia i musisz ciągle utrzymywać się na powierzchni, zamiast realnie inwestować w siebie i swoje możliwości.
Za to taki system jak najbardziej jest na rękę tym, którym życie ułożyło się lepiej i mogą sobie pozwolić na przebywanie na szczycie łańcucha pokarmowego: daje im kontrolę nad coraz większymi zasobami i możliwości samorealizacji o jakich może pomarzyć człowiek z poprzedniego zdania. Oczywiście kosztem innych, w dodatku w majestacie prawa, no bo nikt nikomu przecież nie zabronił przestać być biednym. :) Celowo podkreślam że idzie o tych, którym “życie ułożyło się lepiej”, bo to, kto wyląduje gdzie, jest w dużej mierze losowe i zdeterminowane przez czynniki takie jak kapitał ekonomiczny, społeczny i kulturowy zagregowany w twojej rodzinie, miejscu zamieszkania czy otoczeniu. Ta słynna mityczna ciężka praca, która rzekomo pozwala się wybić z biedy i upokorzenia, nie jest wcale czynnikiem decydującym w ustalaniu tego, kto jaką pozycję zajmuje w społeczeństwie i jakim kapitałem na końcu dysponuje. Determinacja jednostki może pomóc w przeskakiwaniu kolejnych szczebli, ale dowolny losowy wypadek może zniweczyć wszystkie jej plany. Wtedy libertarianin chrząka zwykle że “no, to powinny być jakieś organizacje pomocowe żeby to uzupełnić”, choć dosłownie żaden z nich nie pali się do uczestnictwa w nich, ani też nie umie wyjaśnić, jak w systemie w którym premiowany jest wyłącznie tępy egoizm i realizacja własnych interesów ekonomicznych ludzie mieliby łożyć hojnie na organizacje pomocowe, albo w ogóle je zakładać.
Zasada “co nie jest zabronione, jest dozwolone”, będąca wykładnią libertarianizmu, zamienia się w swoją karykaturę, gdy dozwolone jest praktycznie wszystko poza fizyczną agresją. Można sprzedawać klientom produkt którego działanie może zabić część z nich, bo “przecież rynek to wyreguluje” - nieważne że już po tym, jak część nabywców kopnie w kalendarz.
Ogółem można by mówić o tym dużo, pisać całe eseje, ale problem jest nie tylko na linii całej idei solidarności społecznej czy tam współodpowiedzialności za siebie nawzajem. Problem jest przede wszystkim w tym, że cała wolność, jaką oferuje libertarianizm to wolność czysto postulatywna, a anarchizm z libertarianizmem rozmija się przede wszystkim w koncepcji nieheirarchiczności. Dla anarchisty nie ma czegoś takiego jak “dobre” hierarchie i nie ma znaczenia że są one ustalone za pomocą rzekomo czytelnych czy przejrzystych kryteriów (“zapracowałem ciężko to teraz mam firmę i mogę sobie zatrudniać ludzi decydując samodzielnie o warunkach na jakich będą pracować”, albo “za pomocą legalnych środków zdobyłem swoje latyfundium i dzięki temu mogłem wykupić wszystkie pola od okolicznych rolników, podpisując z nimi stosowne umowy i zamienić je w testowe lotnisko dla ponaddźwiękowych samolotów, bo mogłem i stać mnie na to”). Wszędzie mamy bowiem do czynienia z furtkami dla ogromnych nadużyć, dla których brakuje metod skutecznej przeciwwagi (obowiązuje NAP więc nie możemy protestować inaczej niż werbalnie, nawet jeśli decyzja latyfundysty wpłynie negatywnie na środowisko naturalne albo po prostu odbierze mieszkańcom źródło zaopatrzenia w zboże), zasadą naczelną organizującą życie ludzi jest dążenie do sukcesu jednostki i założenie, że zawsze i wszędzie będą istnieć piramidy społeczne, a jedyną słuszną drogą rotacji w ich obrębie jest osiąganie sukcesu w prowadzeniu działalności gospodarczej. Powiedzieć że to otwiera drzwi patologiom to powiedzieć za mało, ale tak to w skrócie wygląda.
Libertarianizm to filozofia dla owiec, które mogą lepiej poczuć się z faktem, że zjadają je wilki, bo w końcu to naturalny porządek świata, a jak chciało się nie być zjedzonym to trzeba było wcześniej wstawać i szybciej uciekać. Wilkom to oczywiście pasuje, bo dzięki temu mogą robić to, co robiły zawsze, ale wyzbywają się dylematu moralnego. Same nie wyznają jednak tej ideologii, bo są zainteresowane utrzymaniem swojej pozycji, a nie oddawaniem jej na rzecz np. innych wilków, więc wolą się dogadać w wilczym gronie i dokonać “podziału rynku” na “strefy wpływów”. :)
Jeśli coś jest ciekawą, choć na pewno nie nadającą się dla każdego filozofią środka, to jest to anarchizm - nie obiecuje utopii ani gruszek na wierzbie, zakłada aktywne uczestnictwo we wszystkich procesach, w tym gospodarczych, wymusza pewną inicjatywę, a jednocześnie zrywa z konceptem piramidy społecznej i usankcjonowania jakiejkolwiek hierarchii. Anarchizm zakłada, że sami kreujemy swoje życie, ale nie przenosi całej odpowiedzialności na jednostkę, bo skutecznie realizować swoje interesy mogą również całe grupy. Jego moralny kompas zasadza się na solidarności ze słabszymi i pomocy wzajemnej, traktując je jako niezbędne czynniki rozwoju społecznego i ekonomicznego. I przede wszystkim nie daje nikomu “pewnej” pozycji w strukturze społecznej, pozwalając aktorom społecznym na ciągłą renegocjację norm i porządków, na które się godzą.
I don’t play many games, but Stray was one of the best that I’ve ever played, honestly. Not too long, emotionally satisfying with equally satisfying gameplay.
The cat part is also almost entirely irrelevant to the game. Neither the story nor the mechanics really care that you’re a cat. Sure you do more climbing than walking, but you do that in uncharted too. Linear combing sections are not what I imagine when I think “cat movement.”
There’s a survival game called Grounded that’s basically this but even smaller. And a coop story action/adventure called It Takes Two that does the same.
bin.pol.social
Ważne