Tak, jak w zeszłym tygodniu słuchałem dużo ska rocka, tak w tym w moich słuchawkach leciał praktycznie sam black metal. I to BM nieco starszy, polecony w artykule blogowych przez Berlina (polecam), który, niestety, nie ma tutaj konta, ale i tak czasem o nim wspomnę.
Griffon, album "De Republica", ale też ogólnie - francuskojęzyczny black metal z historycznymi konotacjami, co już go wyróżnia. Oczywiście, i tak niczego nie da się zrozumieć, ale jesteśmy do tego przyzwyczajeni, prawda? Sporo tutaj szybkich temp, ale też wręcz melorecytacji. Na pewno ciekawe doświadczenie.
Bestial Warlust, album "Vengeance War 'Till Death" - pierwsza z polecajek Berlina, australijskie naparzanie z 1994 roku, które jest dokładnie takie, jak można wyobrazić sobie blackmetalowe naparzanie z tego okresu. Surowo, szybko, piekielnie, nie bez powodu na Metal Archives oznaczone jako black/death. Przyznaję, że normalnie nie lubię BM z lat 90., ale tutaj coś mi po prostu zagrało. Może to ta bezkompromisowość albo po prostu wyjątkowo dobra jakość produkcji. No nie ma tutaj hamulca, nie ma.
Nazxul, album "Totem" - również Australia, tym razem rok 1995 i ponownie nie ma tutaj żadnych kompromisów. Powiem więcej - jest tutaj jeszcze więcej szaleństwa i nieludzkich wokali niż u Bestial Warlust i szczególnie początek płyty jest niezły (choć może to efekt zaskoczenia). Później po prostu minęło, ale może to dlatego, że ta muzyka sprawdziła się jako tło do pracy.
Ancient Rites, album "The Diabolic Serenades" - Belgia, rok 1994. A tutaj z kolei oprócz blacku czuć thrash (i Metal Archives to potwierdza), co również nadaje agresji muzyce, choć nieco innego rodzaju. Na pewno na uwagę zasługuje wokal, który jest niższy, bardziej mroczny, demoniczny, czasem nawet ciut "spowalnia" muzykę i słychać, że jakość produkcji jest ciut niższa. Kawał dobrego grania, choć to już nie jest taka szalona jazda bez trzymanki, jak u Australijczyków.
Varathron - tutaj z kolei zapoznałem się raczej z nowszymi dokonaniami Greków, czyli głównie albumem "The Crimson Temple" z zeszłego roku. Słychać nieco więcej melodii i próby urozmaicenia black metalu - to też nie jest szaleńcza jazda (no, może chwilami), wręcz czasem muzycy przesadzają z kompozycjami. Jednak warto posłuchać - szczególnie siadły mi wokal i gitary.
Dawn, album "Naer Solen Gar Niber For Evogher" (nie chce mi się pisac z tymi wszystkimi obcymi znaczkami, wybaczcie) - Szwedzi z 1994 roku. Klimatycznie jak cholera, też dobre do tła. Wokal z tych wyższych, bardziej skrzekliwych, kompletnie niezrozumiałych, sporo gitarowych melodii. Niby są jakieś momenty spowolnienia, ale raczej rzadkie. Nie jest to jednak łupanina - warto dać szansę.
Emperor, album "In the Nightside Eclipse" - o ile sam zespół znałem, pojedyncze kawałki z tej płyty również, to Northazerate przypomniał, że niedawno było 30-lecie, więc uznałem, że muszę dać szansę. No jest to piękne, przyznaję. Czasem trochę festyniarskie (tzn. symfoniczne, ale jakoś tak... dziwnie), z bardzo wysokim wokalem, ale to jest przygoda. Tak to można nazwać, bo czuć, że tutaj album jest spójny, stanowi jedną opowieść i po prostu człowiek z przyjemnością tego słucha. Przyznaję, że nie umiem zanucić sobie "I Am the Black Wizards" przy myciu naczyń (a słyszałem, że do tego stopnia ludzie ten album lubią), ale rozumiem, że ktoś tak może robić. Warto znać, choć za ostatni kawałek dałbym minus. Nota bene widzę, że nie w każdej wersji tej płyty był (a na Spotify są dwa dodatkowe utwory).
Assemble the Chariots - "hej, przecież to deathcore", pomyślałem, gdy to odpaliłem. Rzeczywiście, mamy tutaj do czynienia z tym nowoczesnym nurtem w wykonaniu Finów, ale trzeba przyznac, że nie jest to coś podobnego do Lorny Shore - jest tutaj więcej death metalu, w dodatku symfonicznego. Fajna rzecz, choć przyznaję, że po jakimś czasie znudziła.
Named after NASA’s first chief astronomer, the ‘mother of the Hubble Space Telescope,’ the Nancy Grace Roman Space Telescope will have a field of view at least 100 times greater than Hubble, potentially measuring light from a billion galaxies in its lifetime.
@sumek A nie wiem! Ludzie różnie oceniają Decathlonowe rzeczy. Letnie ciuchy mam z Martombike głównie, ale zimowe z Deca trudno pobić pod względem jakości do ceny. Spodnie jakby co nie są zimowe tylko takie przejściowe 3/4. Zimowe też mam pełne, długie i z Deca…😁
@warroza w zupełności rozumiem (chyba też wolę rogi i siarkę niż techniczny thrash), ale też doceniam. A w kwestii "stare" - te materiały dzielą zaledwie trzy lata. ;) @rdrozd@maciek33
@bobiko@rower ooo - w brew [zapewne] obiegowym opinią, to może być dobre rozwiązanie. Próbuję zrozumieć; chodzi o to, że rower [rozumiem, że dalej jest przejście] nie blokuje chodnika, czekając na przejazd w poprzek jezdni. Dobrze rozumiem? [australijskie skrzyżowania / Melbourne]
@bobiko z jednej strony rozumiem zamysł - sprawienie aby ktoś nagle nie zjechał w lewo, jednak ktoś jadący za nim pojazdem spalinowym np. samochodem może mieć zdziwko...i potem o wypadek tutaj nie trudno.
Kolejny tydzień, kolejne polecenia. I tym razem miejscami trochę odejdziemy od metalu, zaliczając... ska punk rock. Ale cóż, nigdy nie powiedziałem, że będę pisał tylko o ciężkich odmianach muzyki gitarowej.
Hostia - polski zespoł deathmetalowo-grindcore'owy, który pod kątem przekazu nie... bawi się w tańcu. To ekstremalna muzyka z ultraantyreligijnym, agresywnym przekazem. To ten zespół, o który burzył się organizacje katolickie tuż przed Mystic Festival 2023. Muzycznie dobre, choć nie wiem, czy coś więcej.
Hulder, album "Verses in Oath" - uwielbiam ten jednoosobowy projekt pani bodajże z Belgii, która od wielu lat mieszka w Stanach. Tutaj jest już mniej festyniarsko niż na poprzednim krążku, bardziej mrocznie, ale to ten taki dobry klasyczny black metal. Po prostu porządny, bez odchyłów w górę czy dół. Klimat świetny, dobry wokal i to jeden z tych krążków, gdzie czuć autentyczne oddanie black metalowi. Czego jako człowiek bym się trochę obawiał, ale z drugiej strony tró metale powinni być zadowoleni.
Millie Manders and the Shutup - to zespół polecony w większej grupie skarockowej w poście od bodajże @thorcik Ten mi całkiem podpasował - ma coś takiego w sobie, w zmianach rytmu, że czuć "napracowanie" oraz chęć do dalszego słuchania. Zdaję sobie sprawę, że mogą to być jakieś zabiegi popowe, ale w sumie do The Interrupters też mnie one przyciągnęły, więc nie mam im tego za złe.
Streetlight Manifesto - i kolejny z tej grupy zespołów, gdzie jeszcze bardziej czuć to ska i chyba jest żywiej. Tutaj już mniej czuć tego popowego anturażu (i nie, nie umiem wyjaśnić, o co mi chodzi), ale wchodzi do głowy. Warto sprawdzić Amerykanów z New Brunswick.
@thorcik Tak, The Transplants wziąłem, bo wtedy właśnie pisałeś o Timie poza Rancidem. Słuchałem tego nowego albumu i powiem szczerze, że nic nie zwróciło mojej uwagi, natomiast jako całość lecąca w tle jest to po prostu dobre. Nieźle się przy tym pracowało :)
Nigdy nie słuchałem muzyki greckiego zespołu Rotting Christ. W związku z tym @muzykametalowa proszę o sugestię, jakich wydawnictw posłuchać na początek.
@kalisz79@maciek33@muzykametalowa Chyba nie kojarzę niczego, co mieliby stricte symfoniczne, chyba że przespałem jakiś czas mojego życia pod kamieniem :D
"Ponad 1,2 mln razy wypożyczono katowickie rowery miejskie w ciągu dziewięciu poprzednich lat!
Najpopularniejszą stacją okazała się ta na katowickim Rynku - z ponad 143 tys. wypożyczeń!
To ogromny sukces, który świadczy o rosnącej popularności ekologicznego środka transportu w naszym mieście. 💚
System "City by bike" działał w Katowicach od 2015 r. i stale się rozwijał, przyciągając coraz więcej użytkowników. Ale teraz przyszedł czas na kolejny krok w rozwoju miejskiej infrastruktury rowerowej!
Oto co nowego: system "City by bike" zostanie zastąpiony przez nowoczesny system roweru metropolitalnego - Metrorower, który jest największym w Polsce i trzecim największym w Europie systemem wypożyczalni."
@nomadbynature a u mnie wlasnie sie okazalo, ze w stacji juz stoja rowery - moze mi sie wydawalo, ze kiedys ta stacja byla wieksza, w kazdym razie - wczesnie ten sezon zaczeli w tym roku :D
@bobiko@rower@polamatysiak jednak rower zajmuje trochę miejsca. Mniej więcej 4 miejsca stojące dla osób vs 1 rower, więc jak najbardziej na połączeniach o charakterze aglomeracyjnym w godzinach szczytu ograniczenia przewozu rowerów mają sens.
Oczywiście trzeba zadbać żeby można było bezpiecznie zostawić swój rower na stacji gdzie wsiadamy i zadbać o dostępność rowerów miejskich przy stacjach gdzie ludzie wysiadają.
@czach@muzykametalowa mam Pixela 7 + Apple Music + HUAWEI FreeBuds 3 Pro + kodek LDAC obsługiwany przez telefon jak i słuchawki oraz w opcjach bluetooth słuchawek mam zaznaczone Spatial Audio jako włączone.
@kalisz79@SceNtriC@czach@muzykametalowa ja poznałem Gojire lata temu od płyty The Way of All Flesh. Ale uważam, wbrew wielu opiniom, płytę L'Enfant Sauvage za totalny rozpierdol.
I really like these panniers, though I'm glad that I found a quicker way of managing the shoulder carry strap than the rather daft built-in things #BikeTooter@fedibikes@cycling
@kim@achadwick@cycling I keep it closed using the strap that comes over the top from the back, and have also used the drybag method. The front hook is just there to add tension to the longer strap -- in all my years, I've never had a problem with the strap getting particularly muddy, unless I'm also getting muddy anyway. But different use cases, maybe?
@ravenbait@achadwick@cycling Recumbent low-rider racks put the front panniers in splatter range of the front wheel, while the rider stays high and dry. Of course, the great thing about Ortliebs is you can just run them under the tap.
The over-the-top strap is incredibly useful for overloading the pannier gracefully, dangling random things from, or crossing over with the pannier on the other side for additional security, and I do miss it on my flap-closure Altura panniers (which got relegated to shopping duty when I discovered they were being eaten by the disc brake on my tourer).