Takich rzeczy nie robi się, żeby pozorować ruchy ani żeby straszyć przeciwnika. Temu służą manewry, strzelanie pociskami bez głowic, itp. To jest już konkretna faza przygotowań.
Inna sprawa że chińska polityka jest kompletnie nieprzewidywalna z perspektywy zachodniej optyki. Nie mamy też żadnego materiału historycznego do analizy porównawczej. Ani krótki konflikt graniczny z ZSRR ani okupacja i aneksja Tybetu nie mogą się równać z dosłownym wypowiedzeniem wojny sojusznikowi USA - nieważne, jakie fikołki robi obecnie Partia, żeby przekonać wszystkich że Tajwan to kolejny “bufor” niezbędny Chińczykom do życia.
Chiny od samego początku traktowały Tajwan jako zbuntowaną prowincję. O ile faktycznie po zakończeniu wojny domowej w Chinach to można było zrozumieć - bo Tajwan jako Republika Chińska pozostawał jedynym skrawkiem ziemi gdzie przetrwał rząd chińskich nacjonalistów, to od tego czasu minęło już ponad 70 lat i nawet myślenie na samym Tajwanie się zmieniło. I chyba to najbardziej wkurza Chiny.
Ależ ja to wiem. Tylko czym innym jest “aneksja” Tybetu który od dawna miał już chińską obecność i jego autonomia była dyskusyjna, a czym innym właśnie desant na coś, co od lat jest zupełnie autonomicznym bytem i w jakiś sposób wywalczyło sobie ten status. Zwłaszcza że wyspa nie była “odwiecznie” chińska.
Po prostu chińska polityka zagraniczna opiera się o ideę buforów, mających chronić Państwo Środka. Od czasu japońskiej agresji Chiny boją się, że któreś z peryferyjnych terytoriów stanie się punktem wyjściowym potencjalnej agresji zewnętrznej (patrz: Mandżuria), stąd cała retoryka nastawiona nie na ekspansję, lecz na obronę granic.
Z Tajwanem było historycznie tak, że mimo kilku wieków kontroli Chin nad tą wyspą (przejętą od Holendrów), nie robiono tam żadnych inwestycji ani nie interesowano się nią szczególnie, więc w konsekwencji przegranej wojny z Japonią w 1895 po prostu oddano ją wrogowi bez większego żalu. Japonia prowadziła tam oczywiście rasistowską i segregacyjną politykę wobec ludności Han, która masowo uciekała, ale ówczesne władze Chin ani myślały odbijać wyspy, bo z jej strony nigdy nie istniało realne zagrożenie.
Japonia uprzemysłowiła i zmilitaryzowała Tajwan, ale nawet w czasie II wojny światowej nie używała go jako punktu agresji na kontynent. Wyprowadzano stamtąd ataki na Filipiny. Po kapitulacji Japonii, Tajwan znalazł się znów w granicach Republiki Chińskiej głównie dzięki ostrym wysiłkom tamtejszych buntowników przeciwko japońskiej władzy, ludzi którzy powołali nieformalną Republikę Formozy (dawna holenderska nazwa wyspy). Chiny “ludowe” nigdy wyspy nie kontrolowały i po ucieczce Czang-Kaj Szeka i całego KMT na Tajwan, nie podjęły próby agresji na wyspę, mimo sprzyjających warunków. Po wojnie domowej Tajwan był sekowany, obrażany, straszony, ale nie było nawet jednej próby ataku.
Problemem przez lata we wzajemnych relacjach było głównie to, że chińscy nacjonaliści nie domagali się jedynie autonomii na Tajwanie, lecz przez całe dekady swoich niezbyt udanych tam rządów rościli sobie pretensje do terenu całych kontynentalnych Chin. Właściwie to dopiero odejście nacjonalistów od władzy na Tajwanie i powolna demokratyzacja państwa doprowadziły do tego, że państwo tajwańskie przestało te pretensje wysuwać. Mimo tego dalej upiera się przy nazwie “Republika Chińska” i używaniu flagi KMT.
Chinom nie jest oczywiście w smak brak kontroli nad Tajwanem, ale z innych przyczyn niż obronne. Mając Tajwan, mogliby wywierać większą presję na Filipiny, a więc i na Stany Zjednoczone. Tyle że głupio to przyznać w retoryce opartej na koncepcji buforów obronnych. Chińskie społeczeństwo raczej boi się otwartej wojny z USA. Taka aneksja musi być dobrze sprzedana, musi powstać wrażenie że naprawdę służy obronie granic, i że przede wszystkim nie będzie kosztować chińczyów zbyt wiele zasobów i żyć. To nie Rosjanie, którzy poprą ideę walki do ostatniego człowieka w obronie “godności”.
Mając to wszystko na uwadze oraz mając na uwadze fakt, że chińskie władze są tego bardziej niż świadome, ruchy w kierunku rzeczywistej inwazji są o tyle niepokojące, że skoro mimo tej świadomości ChRL i tak postanawia uderzyć, to może wie coś czego my nie wiemy. Albo, jeszcze gorzej: jest w takiej desperacji że pilnie potrzebuje narzucić swoją siłę na Pacyfiku, bo okno czasowe się kurczy.
A Tajwan nie podda się bez walki i nawet z pasywnym tylko zaangażowaniem USA (np. strącaniem chińskich rakiet przez amerykańskie okręty) ta inwazja może kosztować bardzo dużo. Niestety również nas.
so for something completely different and focusing solely on the “size” aspect:
the biggest, that i am aware of, game in terms of sheer SIZE involved, is Stellaris:
it’s a paradox grand strategy game, not first person at all, so completely different from the other recommendations and probably nothing to do with what you asked for…but if you want something truly MASSIVE…well…can’t go much larger than galaxy spanning all out war involving gigantic fleets and armies!
so if power fantasies is something you’re interested in, maybe take a look! it’s pretty easy to get into, but has a lot of depth (but no requirement) to master later on! and it has a lot of settings regarding game speed and difficulty to tailor it to your tastes.
and mods, god help me, the mods; play a couple hours to get to know the game, then definitely get Gigastructural Engineering from the workshop. short list of ridiculous engineering:
Attack Moons
Behemoth Planetcraft
Neutronstar Gigaforge
Matryoshka Brain
and a bunch, even more ridiculously huge projects!
(sidenote: the new DLC subscription on steam is…kinda worth it honestly. not the worst idea, especially to just try it out for a couple hours. i was extremely skeptical, but it’s kinda, surprisingly, less predatory than the previous “we’ll release 2 20$ DLCs, and 1 30/40$ DLC per year” model…)
I don’t go back to it (Win 3.1 games are a PITA to get running), but I really wish someone would remake Millennium Auction. It was a very clever version of the old board game Masterpiece.
I’ve been learning Monster Hunter and am a little ways in - I started out with SnS but am trying out some other tools too. I kinda interspersed it with trying out Dark Souls too (which definitely feels like the more punishing of the two!) and it’s been pretty interesting to try out a more Japanese perspective on combat that’s often described like “watching animations and taking turns”. I’ve also been doing a bit of the Gower MMO Brighter Shores from time to time. It’s been lovely to see Andrew’s particular sense of understated humour in the quest dialogue, and I’ve slowly got a few hundred levels here and there idling away for XP.
I don’t ever really go back to retro games much anymore, but I recently did come back to Devil Dice/XI (in Japan) and I just really like the arcade like mode where dice keep spawning until the board fills up and you lose. Pretty much the only mode I play since the AI cheat, I swear.
One retro game that I think hasn’t really been well-imitated since is called The Last Express. You’re on the last major express train through Europe before World War I.
What sets it apart is both a very vivid art style using rotoscoping of live actors, as well as a real-time gameplay system wherein the NPCs of the train can constantly move around, scoot past you in the car hallways, or even seek you out during certain key events.
In Iran we always pirate games (except PlayStation games) because US sanctions has banned trades with Iran. Back when I was a kid instead of buying CDs with one game I bought packages which had 100 smaller games and I didn’t buy often because I couldn’t buy games on my own. There are some famous ones among these 600 games (I bought 6 CDs over the years) like peggle, plants vs zombies, chicken invaders, and some others. Despite having fun with many more games, these are the ones I remember the most. Despite not getting a lot of chances to play computer games with others these games where the most fun to play with others
That’s an awesome story (not the trade ban part but that you made the most of the situation)! Those games are always the best, the memories always matter most.
bin.pol.social
Gorące