Rzecz, której nikt nie chciał, ale także nikt nie potrzebował
Może niektórzy pamiętają, ale portuję gry (zazwyczaj) na Termux. Termux to środowisko Linuksowe uruchamiane na Androidzie. W skrócie to aplikacje Linuksowe skompilowane, by używały bibliotek Androidowych, więc w sumie to wszystko Android xD
Wolność oznacza, że nie można mi, i ja komuś czegoś narzucać.
I nie ma znaczenia czy ja to coś lubię czy nie lubię, nie mogę komuś zabronić ani nakazać.
W takim układzie trzeba wyznaczyć jednostkę, która taką wolność od nakazów i zakazów ma, i taką wolność ma człowiek, od początku do końca swojego istnienia.
Ale żyjąc w społeczeństwie, drogi ludzi się nawzajem krzyżują, więc konieczne jest przyjęcie jakichś reguł życia obok siebie. Tego problemu by nie było, gdyby każdy żył sam we własnym jednoosobowym uniwersum, ale tak niestety nie jest. Więc trzeba jakieś reguły życia obok siebie przyjąć.
Z założenia, jeśli przyjmujemy wolność jako wartość, te reguły powinny być jak najwęższe, żeby zachować jak najwięcej wolności.
Stąd idee np. Państwa Minimum, czyli państwa mającego absolutnie minimalne uprawnienia, głównym uprawnieniem państwa minimum, jest dopilnowanie przestrzegania dobrowolnych umów między ludźmi.
Oraz jest ważna też zasada pomocniczości, gdzie wszystko co się da, załatwia się na jak najniższym szczeblu, czyli co się da robisz sam, ewentualnie w rodzinie, ewentualnie dalszej rodzinie, ewentualnie sąsiedztwie, ewentualnie gminie, ewentualnie powiecie, województwie, i dopiero w ostateczności z pomocą Państwa.
Welcome to this comprehensive article on the role of HCQS 200 mg tablets in autoimmune disorders. In this write-up, we will explore the benefits, usage, and effectiveness of HCQS 200 mg tablets in treating various autoimmune conditions. If you're considering buying hydroxychloroquine to manage your autoimmune disorder, this article will provide you with valuable insights and guidance. So, let's dive in!
Tak przy okazji wczorajszego #RaveThePlanet, ktora jest spadkobierczynia po kultowej #LoveParade, przypomnial mi sie pewien tekst, znaleziony dawno temu w internetach - #ManifestRavera, ok. roku 2000, autor nieznany
"Nasz stan emocjonalny to ekstaza. Nasze pożywienie to miłość. Nasz nałóg to technologia. Nasz religia to muzyka. Naszym pieniądzem jest wiedza. Nasi politycy nie istnieją. Nasz system społeczny to utopia pomimo tego, że wiemy, że nigdy nie nastąpi.
Możesz nas nienawidzić. Możesz nas zwolnić. Możesz nas nie rozumieć. Możesz nie zauważać naszej obecności. Mamy tylko nadzieję, że nie osądzasz nas, ponieważ my nigdy nie osądzamy Ciebie. Nie jesteśmy kryminalistami. Nie jesteśmy rozczarowaniem. Nie jesteśmy narkomanami. Nie jesteśmy naiwnymi dziećmi. Jesteśmy zwartą, globalną, plemienną wioską, która przekracza ludzkie prawa, granice geograficzne i czas sam w sobie. Jesteśmy Zwarci. Całkowicie Zwarci. Zostaliśmy przyciągnięci przez dźwięk. Z bardzo daleka, burzliwy, przytłumiony, odbijający się echem rytm porównywalny z biciem serca matki uspokajający dziecko w jej łonie. Zostaliśmy wciągnięci do tego łona, i tam, w ciemnościach i wilgoci, zaakceptowaliśmy fakt, że wszyscy jesteśmy równi. Nie tylko równi ciemności i sobie, ale również muzyce wdzierającej się w nas i przechodzącej przez nasze dusze:
wszyscy jesteśmy równi.
I gdzieś przy 35 Hz poczuliśmy rękę Boga na naszym ramieniu, pchającą nas na przód, popychającą nas abyśmy popchnęli innych, aby wzmocnić nasze umysły, ciała i dusze. Popychającą nas abyśmy obrócili się do osoby stojącej obok, wzięli się za ręce i podnieśli je wysoko dzieląc niekontrolowaną radość, którą czujemy tworząc tę magiczną bańkę, która może nas ochronić przed horrorem, okrucieństwem i zatrutym światem poza nami.
Nadal tłoczymy się w klubach, magazynach lub porzuconych budynkach i ożywiamy je na jedną noc. Mocne, pulsujące, wirbujące życie w swojej najczystszej, najmocniejszej i najbardziej pożądanej formie. W tych tymczasowych przestrzeniach zatracamy poczucie rzeczywistości i ciężar niepewnej i niebezpiecznej przyszłości. Porzucamy nasze hamulce i uwalniamy się z kajdan jakie założyliście nam dla własnego świętego spokoju. Zmieniamy program jaki spróbowaliście nam wmusić od chwili naszego urodzenia.
Program, który mówi nam aby oceniać, nienawidzić, aby wcisnąć się w najbliższą i najkorzystniejszą mysią dziurę. Program, który każe nam jeść ze lśniącej łyżki, którą próbujecie nas karmić zamiast karmić się własnymi sprawnymi rękami. Program, który każe nam zamykać nasze umysły zamiast je otwierać.
Dopóki słońce wschodzi by spalać nasze oczy odkrywając utopijność rzeczywistości, którą stworzyliście dla nas, my tańczymy z naszymi braćmi i siostrami czcząc nasze życie, naszą kulturę i wartości, w które wierzymy: pokój, miłość, wolność, tolerancja, jedność, harmonia, ekspresja, odpowiedzialność i szacunek. Naszym wrogiem jest ignorancja. Nasza bronią jest informacja.
Naszym przestępstwem jest łamanie praw, którymi próbujecie nas powstrzymać przed czczeniem naszego istnienia. Jednak w czasie, gdy będziecie zamykać dowolną imprezę, w dowolną noc, w dowolnym miejscu na Ziemi, nigdy nie zamkniecie wszystkich naszych imprez. Nie macie dostępu do takiego wyłącznika bez względu na to, co sobie myślicie. Muzyka nigdy nie ucichnie. Serce nigdy się nie zatrzyma. Impreza nigdy się nie skończy.
Jestem Raverem a to jest mój manifest."
Glupie? Naiwne? Dziecinne? Brzmi jak napisane przez 15-latka? Byc moze - ale te 20 lat temu bylo to dla wielu osob cos bardzo waznego, dlatego mimo raczkujacego internetu w tajemniczy sposob ten tekst trafil do niemal kazdego zwiazanego z ta kultura. Wydawalo nam sie wtedy, ze muzyka i wydarzenia takei jak Love Parade moga zmienic swiat - zreszta w Woodstocku przeciez chodzi o cos podobnego, o gloszenie pozytywnych, dobrych wartosci :)
A teraz tak sobie mysle, ze chyba jak dawno potrzebujemy wierzyc nawet w cos naiwnego - Love Parade od poczatku byla polaczeniem imprezy z manifestacja polityczna, swiatopogladowa, itp. - dopiero pod koniec sie skomercjalizowala, co doprowazilo do tragedii z 2010 roku z Duisburga.
Swoja droga, Rave the Planet tez nie jest "zwykla" impreza, a manifestacja, ale juz o co innego - o zachowanie berlinskich klubow i muzyki techno jako swiatowego dziedzictwa kulturowego - choc pojawiaja sie tam tez inne hasla, jak te nawolujace do zakonczenia wojny w Ukrainie.