Nikt raczej tam nie wchodzi, poza osobami, które o lokalnych wydarzeniach i tak pewnie już wiedzą. Dochodziłaby kolejna strona do odfajkowania przy prawie zerowych korzyściach z włożonych nakładów. Z treściami trzeba iść tam gdzie przede wszystkim są jacykolwiek odbiorcy, bo inaczej szkoda czasu i energii.
W sumie racja, lepiej dawać paliwo właścicielom świata i w nagrodę dostawać iluzję sprawczości i się jeszcze z tego cieszyć.
Na szczęście powoli właściciele pokazują swoje prawdziwe oblicza i (przynajmniej w moim otoczeniu) coraz więcej osób dostrzega, że mimo ich wielkich wysiłków i starań, za które dostają setki lajków od korpointernetowych gapiów i dziesiątki deklaracji uczestnictwa korpointernetowych kont w wydarzeniach świat idzie w stronę zdecydowanie złą i chyba jednak coś tutaj nie zdaje egzaminu.
Nie bez powodu niektórzy zrezygnowali z uczestnictwa w korpotechnologii, widzą i potrafią sobie wyobrazić długofalowe konsekwencje miłości z Zuckerbergiem czy innym Muskiem.
Trochę rant, trochę po prostu podzielenie się wrażeniami z życia.
Powodzenia z dotarciem do kogokolwiek kto nie jest tru-anarchistą albo jakimś szurem co uważa, że Zuckerberg to jaszczur z informacjami, materiałami etc. bez FB czy IG. No chyba, że masz pieniądze na spoty w TV czy radio, albo masz cały dzień na roznoszenie ulotek, których i tak nikt nie czyta.
Wiesz, to brzmi tak: ”powodzenia z dotarciem do kogokolwiek z informacjami bez użycia ogłoszeń w prasie gadzinowej“ czasie okupacji niemieckiej. Tylko, że w wersji lekkiej, bo jednak nikt oprócz posiadaczy nie okupuje naszego miejsca, a posiadacze chhba jeszcze nie kierują się ideologią faszystowską. Bardziej pieniądz im w głowie, co nie przeszkadza w podjudzaniu do ludobójstw w wielu krajach, w końcu na czymś trzeba oszczędzić (moderacja), żeby więcej kliknięć zarobić. Po co komu była prasa podziemna kiedyś, czy to pod zaborami, czy w czasie 2WŚ, skoro największy zasięg miały gadzinówki?
Powodzenia w walce o dobry świat przy użyciu narzędzi klasy posiadaczy. Mam ogromną nadzieję, że okaże się, że to ja się mylę i, że uda się wywalczyć dobry świat. Ale póki co jest chyba coraz gorzej.
[edit]
chhba jeszcze nie kierują się ideologią faszystowską.
No nie brzmi jednak - Inne czasy, inne technologie, inne okoliczności. Zresztą, dzisiaj też możesz sobie wydrukować gazetkę i ją rozdawać - czy tego chcemy czy nie skuteczność takiego rozwiązania będzie dużo niższa niż w latach 30 czy 40-tych, gdzie gazety były czytane przez kilka czy kilkadziesiąt osób, do tego stopnia, że z papieru tusz schodził od potu rąk. Rzadko spotykam się z informacją, by ktoś się zainteresował jakąś inicjatywą, z którą mam styczność za pomocą tradycyjnych środków przekazu. Za to z FB bardzo często.
Z kolei ja poznałem wiele osób, które dowiedziały się i (mniej lub bardziej) zaangażowały się w ruch anarchistyczny (lub jego pojedyncze aktywności), o dostały ulotkę lub gazetkę.
Możemy się przerzucać anegdotkami. Twoje zniechęcają do opuszczenia bigtechów, moje najpewniej będą zachęcać.
Ale to jest wzajemnie zależne: to znaczy im więcej osób i grup będzie traktowało radar poważnie, tym więcej osób będzie właśnie tam sprawdzało, co się dzieje.
No w Polsce praktycznie nikt z tego nie korzysta, mało wydarzeń jest tam ogłaszanych - plus te co są organizowane, to są publikowane na FB/IG - a kopii tychże w większości wypadków na tym radarze nie ma. Nie słyszałem od nikogo by to było dla niego źródło informacji. Zresztą, masz jakieś twarde dane o ruchu na tej stronie by udowodnić, że jest inaczej? Czy też opierasz się o swoją bańkę? :)
Jak masz czas i energię to wykorzystuj sobie cokolwiek do informowania ludzi, nikt nie broni. Ale nie dziw się, że ludziom się nie chce i nie uważają tego za cudowne rozwiązanie.
No ja tutaj nic nie działam raczej, czasem sobie coś napiszę na luzie. Ale żeby nagłaśniać jakieś wydarzenia etc. no to faktycznie nie ma sensu, zresztą też to próbowałem sprawdzać.
Nie no ja się zgadzam, w Polsce prawie bez wyjątku są zakochani w korporacjach.
Tylko teraz pytanie - jaki procent z tych prawie wszystkich w ogóle się interesuje i jest aktywny a nie bierny, w sprawach, które interesują powiedzmy nas, tak ogólnie mówiąc? I w drugą stronę, ile jaki procent tych drugich prawie nikogo, niekorzystających z narzędzi komunikacyjnych posiadaczy, się interesuje i jest aktywny?
Kolega z jednego skłotu i centrum kulturowego jak się zapytałem „to czemu wy nie jesteście na Facebooku, skoro tam są wszyscy?“ powiedział mi, że byli, mieli, ogłaszali się tam. I fakt, na wydarzenia przychodziło dużo ludzi, ale zauważyli, że to są klienci, a nie osoby zaangażowane. Zrezygnowali i okazało się, że przychodzi mniej ludzi, ale bardziej zaangażowanych. Z tym, że to jest w kraju, w którym środowisko anarchistyczne nie siedzi tylko na Facebooku, więc niekoniecznie odzwierciedla podobną sytuację w Polsce.
No a kto ma najpierw wchodzić? Normalsi przyjdą jak coś będzie działać. Jest sobie mobilizon do wydarzeń… nikt na niego nie wchodzi bo nikt na niego nie wchodzi, wszyscy wchodzą na facebooka bo tam jest info o wszystkich wydarzeniach. Albo możemy próbować to zmienić, albo nie. Nadal nie ma nic złego w promowaniu istniejących choć wolno rozpędzających się miejsc.
Ludzie mają ograniczony czas - jak mają stronę gdzie mogą zobaczyć sobie wydarzenia i też inne rzeczy, oraz stronę z tylko wydarzeniami, o w dodatku o wiele mniejszej funkcjonalności to raczej wybiorą tą pierwszą. Nie ma w tym nic złego, że ktoś próbuje takie stronki typu radar robić ale po prostu niestety czy stety to raczej strata czasu bo zwyczajnie nie spełnia to podstawowej funkcji jaka jest potrzebna przy promocji wydarzeń - nie pozwala na dotarcie do szerszego grona osób.
Nie ma sporu, ludzie mają ograniczony czas. Ale jeśli ci sami ludzie narzekają, że wpadli w pułapkę bigtechów którzy nie tylko ich uzależniają od siebie, ale także w niejasny sposób sterują dostępnością ich treści to są dwa wyjścia. Albo trzeba przestać narzekać na coś czego nie chce się zmienić, albo poświęcić dodatkowy czas i zagospodarować miejsca za płotem na równi z tymi zamkniętymi licząc, że w którymś momencie będzie tam już tak gęsto, że znajdą się zwykli ludzie którzy będą i je odwiedzać.
My favourite board game without a doubt is diplomacy, but those games go for like 6+ hours and requires 7 people. Also everybody will be yelling at everybody at some point, so yeah probably not a good pick lol
That being said, my favourite game to bring out for people not too into board games is wingspan. Fairly simple board game with enough depth to it. Also it has cute drawings of birds
My favourite board game without a doubt is diplomacy but those games go for like 6+ hours and requires 7 people. Also everybody will be yelling at everybody at some point, so yeah probably not a good pick lol
Yeah. Diplomacy is fantastic…and we can strongly recommend that OP avoid it, anyway. Lol.
Podpisuję się rękami i nogami! Radar to jest coś, co za granicą pozwoliło mi w prosty sposób znaleźć wzorowe towarzystwo i ludzi z podobnymi wartościami. Pamiętam, że mówiłem wtedy nowopoznanemu koledze, że kurde, w Niderlandach to tyle dobrych grup i wydarzeń jest a u nas w Polsce to w ogóle nic i nikogo takiego nie ma. Powiedział mi, że to nieprawda, że w Polsce też jest dużo anarchistów i grup tego typu, tylko, że wszyscy są na Facebooku, a że ja nie mam to nie mam do nich dostępu.
Nie róbmy tak, nie ograniczajmy dostępu do idei anarchistycznych i wolnościowych osobom antykapitalistycznym. Używajmy Radara :)
I will always recommend base Catan. It’s simple enough that anyone can learn to play fairly quickly, and moves quickly enough that no one gets that mad if they lose. If anything, I find losing a game usually coincides with people understanding it better and being open to playing another round so they can demonstrate that understanding.
You’ll never perfectly solve the “no pissing people off” issue because in competitive games you necessarily have people benefit at the expense of others and in cooperative games you’ll fall into the trap of backseat-driver players telling you what to do on your turn.
That being said, here are some of my favorites I’d like to suggest:
Cooperative:
Time Stories (kinda like a time-travel themed mystery-solving role-playing game where the pre-built deck is your DM. 1-4 players. You can buy more decks, each with a different setting and story.).
Pandemic (Stop COVID a deadly disease from killing off the planet. Work together to limit the spread and find the cure before it’s too late) (1-4 players)
Competitive:
The Settlers of Catan (claim resources and land strategically to build the most prosperous kingdom) (2-4 players but there are expansions and spinoffs so this could be like 1-6 players)
7 Wonders (draft cards to build the most prosperous kingdom) (3-8 players IIRC)
In-Between:
Betrayal in the House on the Hill (explore a haunted house until you find a dark secret that turns one of you into a villain the rest have to fight) (3-6 players)
Downside is Catan is fucking boring. It’s one of those games where most of the time you’re stuck waiting for your next turn. 5-6 player add on just makes the game infinitely worse. Out of the expansions, Seafarers is nice since it gives you more to do, tho the standalone Starfarers is my go to pick if I gotta play Catan since it sorta has the best parts of all expansions plus random encounters and a more even start. I also like that in the 5-6 player mode 2 players take their turns simultaneously. Tho Catan still isn’t my go-to of board games.
Newer cooperative games mostly avoid the quarterbacking issue by having secret info, or just making it complicated enough that it’s impractical for 1 person to track everything.
Ok, if you are against hard feelings, cross off anything that is directly competitive, that would be any game where players directly and willfully interact with each other in a way where one gains while another loses as part of the core gameplay. To varying degrees things like blood rage, root, monopoly/solarquest, everdell, 7 wonders, clank, carcassonne, ticket to ride, dominion, etc.
If your group must have competition, you’ll need to stick to independent competitive games, this is anything where players are primarily taking actions in their own space and are progressing largely independent from each other. Example recommendations include things like Quacks of Quedlinburg, Shifting Stones, most roll and writes (welcome to series, cartographer with a minor exception), cascadia, verdant, etc
If you can do without competing with each other, cooperative games are definitely the way to go to minimize hard feelings (it’d only come up then if someone thought another player did something suboptimal causing a loss). The variety here is actually pretty large: simple trick taking games like The Crew series Information sharing games, like Mysterium “Combat” games of all complexities (generally ascending: Lord of the rings storybook, marvel united, D&D board games, Heroquest, Stuffed fables, Atlantis Rising, legends of andor, horrified, Arkham horror, marvel champions, mansions of madness 2nd edition, spirit island, Gloomhaven) Mystery/puzzle games (Adventure Games series, Exit The Game series, Animals of Baker Street)
I’d also like to call out 2 other games specifically: Stella, while it is a 1 winner competitive game where your score depends largely on other players, the push your luck and prisoner’s dilemma aspect of how you earn points I think largely removes the feel bad aspect of competition. Kitchen Rush: pure cooperative, but it’s also a real-time game where everyone is taking simultaneous actions to run a restaurant in 4 real time minutes stretches.
I love spirit Island sooo much. I’ve played the game regularly for over 2 years now I’m I’m still not tired of it. I did get myself the expansion and it’s worth every penny.
Zombie Kidz is quick, cooperative, and has plenty of achievements (with a sticker book to record them) as well as unlockables through gameplay. You get to use teamwork and planning, and turns occur in quick succession.
Mansions of Madness. It’s my wife’s new favorite game. The game has many different scenarios and they play out pretty differently each time. The game is almost all co-op, so it’s players VS. the game. I was actually against the need for an app at first but it simplifies a lot and helps keep track of a lot of the mundane stuff.
I don’t know how the game does it, but in so many sessions the last actions are so important. I have often won the game within the last possible action. Such a great feeling.
Going from “easy, everything is fine” to “everything on fire, NPCs dead, several Monsters” in two rounds. Then winning by a clever set oft actions, where several player habe to coordinate, is peak feeling oft accomplishment.
I see the app as the DM. Plus, you can tell it what expansions you own, and it includes it all when it makes the map — you can play the same scenario and get different layouts.
Betrayal at the House on the Hill has about 50 different scenarios so almost every playthrough is different. But it’s best to have at least 4 players to be more fun
Waaay obscure, but one of the few board games I’ve ever really enjoyed is solarquest.
I’ve played plenty of the usual board games over the years. They just weren’t anything I ever played because I wanted to play them. It was something to do, and people seem to naturally gravitate towards card and board games.
I had a chess phase in my younger days. I still play checkers checkers from time to time. “Chinese” checkers too, along with go. But those are still things that I’ll suggest when I’m with someone and looking for something to do while bullshitting.
I hate Life, and only play monopoly with the understanding that when I’m done with it, I’m going to give everything I have to whoever is the most behind. Sorry is okay, as is parcheesi.
But solarquest, I’ll find people willing to play with me because I like it. That and heroquest, but heroquest isn’t really a board game the way I think of the term, it’s a constrained ttrpg.
Both of those, my mom got me for Christmas after I begged for them, and I’ve never once been disappointed with them. I got both of them the year they came out, so we’re talking decades of play with both.
Heroquest, I used as a board with the figures good my d&d play for a long time as well as playing it as its own game.
Heroquest is cooperative, so I can definitely recommend it for low to zero conflict play. You’re uncovering a map, finding treasure, building a character. It’s d&d lite, in the best way. Original versions are expensive, but there’s a ton of printable versions out there, and it was rereleased in 2021.
Solarquest is essentially space themed monopoly on the surface. But, beyond your pieces being rockets and the concept of buying up parts of the solar system, there’s the flight mechanics where you have to have the fuel to go from one planet to the next. It adds a layer of thought and fun to it. Plus, you’re learning some local astronomy.
There’s rules for laser fights, and special roll actions, available as optional rules. It’s just fun. There’s an updated version available with more recent astronomy, fancier supplies and such, but I haven’t bought it yet.
Both of them are games I play with other old farts, as well as kids of all ages. I genuinely can’t recommend either of them enough.
Just wanted to add, for the fully cooperative Heroquest experience, they came out with an app for the new edition (but it’s compatible with the original base game) that fully takes over the Zargon/DM role.
Imagine is one of the favourite games in my IRL friend group whenever we get together. It’s basically Alias, but instead of explaining the word verbally, you use transparent cards with shapes drawn on them that you can overlap and move around. It’s chill, fun, and fits any group size.
Calico is my personal favourite, because the concept of making a kitty blanket is just too cute to pass on.
P. S. The link isn’t where I bought the game - I just googled the English version and posted the first link I found.
One I haven’t seen mentioned is Puerto Rico. One thing I like is there is essentially no random chance to this game; everything that happens is a result of choices you or your opponents make.
Tiny Epic Zombies is a cooperate, often hilarious, always satisfying zombie survival simulator. +Tiny Epic Dinosaurs is a mildly competitive, generally delightful Jurassic Park / Petting zoo simulator.
Tiny Epic pirates is a crunchy but quick pirate simulator where most interactions are your human controlled pirates evading the automated Navy while racing for loot.
The Fast and the Furious (board game) is a fantastic quick co-op romp.
Here to There is a story driven light economy game ever the focus is on building your economy engine to unlock the next interesting story twist.
Machi Koro lacks a co-op variant, but it’s pretty chill and it’s easy to house rule the aggressive competitive cards to pay out from the shared bank.
The Book of Madness is a fantastic light Co-op deck builder with great positive interactions and a fantastic theme (students at Hogwarts trying to close an evil book)
Caverna is a robust building game with chill interactions.
Already mentioned, but worth reiterating:
The Crew
Tokaido
Ticket to Ride
Forbidden Island/Skies/Dessert/Forrest
Pandemic
And he sure to check out Rhado Runs Through for game reviews. He plays mostly with his wife, and so always reviews how the game feels to play together without backstabbing.
bin.pol.social
Gorące