@ksiazki Mam pytanie o źródła informacji o nowych książkach. Czy istnieją jakieś miejsca, gdzie warto dać znać o wydaniu książki? Szczególnie, jeśli utwór jest dostępny za darmo.
Interesują mnie platformy i miejsca dotyczące literatury polskojęzycznej.
@mason@rdarmila@seachdamh@ksiazki No warto by się tu pewnie zastanowić kto jest twórcą dzieła i w jakim stopniu. I czy obecny podział jest fair. Bo tłumacz, korektor czy redaktor pracują za stałą stawkę, nie proporcjonalną od sprzedaży, prawda? Autor dostaje marny procent od ceny okładkowej, czyli proporcjonalnie od sprzedaży. Wydawnictwa biorą procent od sprzedaży (większy niż autor), choć ich koszty są stałe. Do brzegu: główną pracę robi autor, główny zysk mają wydawnictwa i dystrybutorzy.
@Olcia95@muzykaklubowa to jest generalnie stare, poradzieckie lotnisko, a gdzie brakowało betonu to w trakcie budowy Parku położono kostkę, dodano ławki itp
@avolha@ksiazki Czytałem czechosłowacki kryminał "Zanim dojdzie do zabójstwa" (polskie wydanie z 1990 roku), który zaczął się jak powieść młodzieżowa, drętwo i nijako, aż z czasem zaczął się robić coraz bardziej mroczny i na końcu to już była zupełnie inna książka.
Ja niestety mam tak że jak coś zacznę to muszę skończyć i nie umiem sobie odpuścić. Ta książka była dla mnie trochę jak pułapka. Jakbym brnął przez jakiś kisiel czy smołę. https://pbl.ibl.poznan.pl/dostep/index.php?s=d_biezacy&f=zapisy_szczeg&p_zapis=88556
@avolha@ksiazki W której autor z najdrobniejszymi szczególami opisuje tortury i powolne zabijanie kobiet. Wyglądało na to, ze to jest jego mojkra fantazja i przy pisaniu tego co chwilę się spuszczał.
Przeczytałem kilkanaście stron z nadzieją, że ten wstęp do czegoś prowadzi, ale zapowiadało się na to, że to jest clue całej historii.
A baby rave might seem like just a fun party, but it’s also a powerful learning experience rooted in science. Experts call it “sensory play,” which is any activity that stimulates a child’s senses and helps build connections in the brain.
Cognitive Growth: The complex rhythms in electronic dance music can improve concentration and memory. Sensory play encourages problem-solving and creativity as kids explore the environment.
Motor Skills: Dancing is a fantastic way for toddlers to develop gross motor skills, balance, and coordination.
Social and Emotional Skills: Dancing in a group helps kids learn to share space and communicate without words. The music provides a fun outlet for them to express their emotions.
Parent-Child Bonding: When you dance with your child, both of your brains release oxytocin, the “bonding hormone,” creating a strong sense of connection."
(...)
"Is It Safe? Responsible Raving for Families
The biggest question for parents is about safety. It’s important to know that official family raves are very different from adult music festivals. These are daytime events designed for children, with controlled music volumes, no alcohol, and dedicated safety staff.
However, parents should still be prepared. The two main risks are hearing damage and overstimulation.
Protect Their Ears: A child’s hearing is sensitive. High-quality, noise-canceling ear defenders are essential for every child.
Avoid Overstimulation: The lights and sounds can be overwhelming for some kids. Reputable events have a “chill-out zone” or quiet room for taking a sensory break."
Znany z udzialu w projekcie #SwedishHouseMafia#SebastianIngrosso zremiksowal i odswiezyl klasyk #CelineDion - "#ANewDay". I nie jest to remix na zasadzie "a, zapytam o pozwolenie i wezme sobie sciezkie wokalna" tylko remix, w ktorego powstawaniu Celine brala aktywny udzial.
A teraz najlepsze - pamietacie jak przy okazji jej wystepu na ceremonii zamkniecia IO w Paryzu wszyscy mowili, ze zmaga sie z jakas paskudna choroba, ktora sprawia jej wiele bolu? To popatrzcie na to nagranie (kto ma instagrama) ze studia - Celine jest juz chyba zdrowa, a na pewno ma tyle energii jakby byla o dobre 20 lat mlodsza 😍 Fantastycznie widziec ja w takiej formie 😀 https://www.instagram.com/p/DMiCpGyMMzj/
Gluecifer - norwerski, ale tym razem rockowy (a raczej hardrockowy) zespół, który może niczym się nie wyróżnia bardzo, ale jest stabilny muzycznie. To oznacza, że większość z tego, co od nich włączyłem, pocieszyło moje skołatane zmysły związane z dźwiękiem. W Wikipedii widzę dopisek, że to taki "garażowy rock" i faktycznie, ten garaż tutaj słychać. Bardzo fajna rzecz.
Marrasmieli - fiński black metal, ale nie taki, o jakim zwykle myślimy słysząc o fińskim black metalu. Tutaj jest epicko, pogańsko, przestrzennie i z bardzo długimi utworami. Ale zaskakujące jest to, że te przydługie utwory są dość ciekawe. Przynajmniej, jeśli chodzi o album "Between Land and Sky", który jest rewelacyjny. Zimny "Martaiden mailta" spodobał mi się zdecydowanie mniej, ale to nadal interesujący kawał muzyki dla fanów np. Winterfylleth, choć po głowie chodzi mi inny, bardziej pasujący zespół z Australii, który polecalem, a którego nazwy, niestety, nie mogę sobie przywołać (po czasie sobie przypomniałem - Atra Vetosus).
Eminentia Tenebris - bardzo melodyjny black metal, ale to już jest ten poziom, gdzie trochę forma przesłania nie tyle treść, co poczucie, że słucha się black metalu. Trochę przypomina mi to Aarę, choć jest minimalnie bardziej "gaze'owane", a przez to wydaje się mniej agresywne. Ale to nadal solidna, atmosferyczna łupanina z Francji, choć ostrzegam, że czasem po prostu "przeciągnięta".
Wekeras, album "Do Wirów, Do Krzyków" - ale to brzmi, ale to chodzi! Pełen szaleństwa i opętania black metal z kobiecym wokalem, który przybiera tu formę istnego wariactwa. Ale przez to jest to tak świetne i klimatyczne. Bardzo polecam, jeśli kompletnie nic nie chcecie zrozumieć, za to chcecie poczuć masę negatywnych emocji. A jakby co, to pani wokalistka drze się jeszcze w zespole Trucizna, który jest nieco inny, bardziej klasyczny blackowy (i bardzo natchniony), ale też warty uwagi.
Autumn Nostalgie, album "Metanoia" - kolejne zaskoczenie. To post-black, więc spodziewałem się mimo wszystko trochę nudy lub zbytniego "rozwleczenia", zwłaszcza patrząc na długość utworu. A tutaj przesłuchałem całą płytę bez zająknięcia, bo mimo że jest "przestrzeń", to jest też sporo blacku, skrzeku, a "spokojniejsze" fragmenty wcale nie są takie spokojne, tylko wręcz wzbudzają pewne napięcie, a jednocześnie ciekawość lub nawet wzruszenie. Muszę się przyjrzeć innym płytom tego słowackiego zespołu.
Wyróżnienia:
Dark Blasphemer, album "Winter of darkness" - wieje złem z tej płyty. Nie jest jakoś bardzo agresywna - to raczej takie zło ukrywające się za zaciśniętymi zębami. Naprawdę nie mają sensu te metafory, które tu wypisuję.
Nihilum - ciekawa rzecz, szczególnie album "Cascading Darkness", gdzie czuć przestrzeń, ale jednocześnie jest satysfakcjonujące "rzężenie". To taki "normalny", nieco hipnotyczny BM, ale miło się słuchało.
Crashdiet - taki rockowy zespół, o którym przeczytałem, że jest sleazemetalowy. Kompletnie nie znałem określenia, ale grają bardzo "catchy" hard rocka.
Książka, o której dziś piszę, pochodzi sprzed dwóch i pół dekady, a więc z czasów, kiedy byłem jeszcze młody i piękny. Opisuje świat, którego już nie ma i wykorzystuje schematy, których już się nie stosuje. To sprawiło, że „Tylko nie mów nikomu” już na starcie zyskało u mnie punkty za wzbudzenie nostalgii.