Dzięki tej części zrozumiałem fenomen tej serii. Widzę, że opinie są różne, ale według mnie drugi tom jest dużo lepszy niż pierwszy, świetnie kończy tę dylogię i Simmons zbliżył się do ideału mojego wyobrażenia sci-fi. 10-tki nie ma, ale było bardzo, bardzo blisko.
Przy okazji, jeśli możecie polecić sci-fi (lub nawet fantasy, ale tam o to łatwiej) z równie wyrazistym i rewelacyjnym potworem, jakim jest tutaj Dzierzba, to chętnie przyjmę wszelkie rekomendacje.
Nareszcie jakies informacje (przecieki) na temat przyszlosci #siuhy.ego - ma trafic jako nowy kapitan #TeamLiquid, gdzie bedzie drugim Polakiem, obok #ultimate.a
@emill1984@esport Byłoby fajnie, nie powiem. Ale ja po prostu się niczym nie ekscytuję :)
Inna sprawa, że mam w pamięci niedawne słowa Delorda o tym, że e-sport się zawija. Mimo że nie znam branży aż tak dobrze, to faktycznie ostatnio coś ciszej o elektronicznej rozgrywce, jakoś tak mniej energii jest w tym obszarze.
@emill1984 Nie będę ukrywał - marzę, aby kiedyś mieć tyle środków, aby wejść do tego świata ze swoją organizacją. Tylko że zanim będę w stanie to zrobić (o ile będę), to pewnie branża się zwinie :P @esport
@emill1984 OK, to czytałem ten tekst, teraz pamiętam. Negatywny przekaz idzie z tego tekstu, ale mam podobne odczucia (a Ty podałeś fakty). Trzeba mieć świadomość, że to mimo wszystko biznes, który musi na siebie zarabiać, więc nie wszystko może się udać. Ale może jeszcze będzie pięknie. Teraz za to chyba streamerzy jako tacy są na topie, choć powiem szczerze, że patrząc na zachowanie niektórych kręcę głową z niedowierzaniem i załamuję się nad poziomem kulturalnym. @esport
@emill1984 Dla jasności - nie chodzi mi o umoczenie się. Chodzi mi o sposób wysławiania i stosunek do komunikacji. Klasyczny przykład to xntentacion i to, co się dzieje ostatnio wokół kanału ostre_szachy - ogólnie bardzo fajna grupka, Bartek też ma łeb na karku, pewnie na co dzień miły facet, ale gdy słucham jego, Delorda, Suchara i paru innych na wspólnych transmisjach o szachach, to aż uszy puchną, a i sposób wyzywania się (na żarty) jest taki, że cóż - kreatywnością to nie grzeszy. I śmiałbym się, gdyby nie to, że tak dużo widzów pewnie ma ich za pewnego rodzaju wzorce.
@emill1984 Natomiast weź pod uwagę, że ogólnie jestem wrażliwcem i nie wychowałem się na społeczności internetowej (zresztą, Ty też chyba nie za bardzo, choć masz z nią dużo więcej wspólnego ode mnie :P) @esport
Ani za czasów Twojego życia nastoletniego, ani za mojego nie było Twitcha i kultury streamerskiej :) Tylko o to mi chodzi, to nie był żaden pojazd, przepraszam, jeśli tak to odebrałeś. Po prostu nie wychowywaliśmy się w erze influencerów.
Ja po prostu automatycznie źle nastawiam się do kogoś, kto publicznie (a stream taki jest) nie umie zbudować pojedynczej wypowiedzi bez wulgaryzmu. Może nie tak, że go odrzucam, ale nie gra to z moją duszą, mimo wszystko, boomera. Tylko wiesz - mnie czasem nawet Izak odrzuca tym, że zachowuje się jak nastolatek, robiąc aferę na całe mieszkanie np. z kolejnego nietrafionego headshota. Po prostu inaczej do tego podchodzę.
@emill1984 Rozumiem, zgadzam się, że rzuciłem o tym wychowaniu nie znając w pełni Twojej historii - jeszcze raz przepraszam.
Podałbym chętnie przykład, ale nie mogę złapać konkretnego momentu, a nie chcę zmuszać Cię do oglądania całej transmisji, natomiast tego typu refleksje miałem po obejrzeniu meczu Mokrego Suchara z Delordem w ramach transmisji Ostrych Szachów, gdzie Delord rywalizował o randkę z trenerką Magdą. Podsłuchanych rozmów zawodników, nawet jeśli zabawnych, po prostu nie mogłem słuchać, a potem jeszcze wszedł xn z "żądleniem Madzi".
Szczerze mówiąc, w mijającym tygodniu bardzo mało wpadło mi w ucho. Dlatego dzisiaj będzie bardzo, bardzo skrótowo.
Cruelty's Heart - bardzo nieoczywisty black metal, złożony w swojej budowie, choć przez to nie zawsze trafiający w gusta większości. Nie nazwałbym tego progresywnym, choć... może?
Hagalaz, album "Rise Again" - ciekawy album jako całość, ale pod koniec się psuje. Taki black/folk, ale lepsze są te blackowe momenty.
Proditor Bicorni - ciekawy, głęboki blackowo-deathowy wokal, ale poza tym chyba trochę przesadzone instrumentalnie i koncepcyjnie.
Alyksir, album "Devourer" - melodyjny death metal, który może porwać i dobrze się tego słucha, ale pod koniec nie wiadomo, po co te spowolnienia.
Whiskey Ritual, album "Still Scum" - odświeżające, proste (choć czasem nie aż tak) black'n'rollowe granie. Naprawdę wpadające w ucho riffy z "przepitym" wokalem.
Bloodywood, album "Nu Delhi" - to dokładnie taki album, jakiego można się spodziewać od tego zespołu, czyli połączenie tradycyjnej hinduskiej muzyki z metalem, w tym nowoczesnym metalcorem. Do pobujania się.
This Gift is a curse, album "Heir" - to akurat jest bardzo ciekawe. Black metal ze Szwecji, ale szalony, z wrzaskami, szybką perkusją, zmianami tempa, budowaniem atmosfery po to, aby potem przyfasolić kompletnym wariactwem. Nie do końca rozumiem, gdzie ten sludge oraz hardcore, które są wymienione na Metal Archives, ale możliwe, że jest tego więcej na innych albumach (tutaj są tylko jakieś minifragmenty sludge'a). Bardzo polecam sprawdzić, bo to nieoczywista rzecz.
The Contagion - ciekawy i mocny death metal z Finlandii, który to kraj raczej nie kojarzy się z DM. Takie pod nóżkę.
Frantic Amber - ciekawy kobiecy melodic death/thrash z szybkim graniem, mocnym wokalem, ale też czasem nieoczywistymi zabiegami, jak symfoniczność w "Black Widow".
T.H.E.M. - symfoniczny black metal, lubiący dzielić swoje płyty na rozdziały i właśnie taki album "Crusade against the Tyrannical Essences of Men" wzbudził moją ciekawość. Szybko, wrzaskliwie, nie bez polotu.
@emill1984@esport Ostatnio prawie nie grałem w Valoranta (brak czasu), a i rzadko oglądam, więc nie wiem, czy powinienem się wypowiadać.
Natomiast od dawna mówię, że z perspektywy widza Valorant jest dużo trudniejszy w oglądaniu niż CS - więcej kolorów, więcej efektów, szybsza akcja sprawiają, że trudniej nadążyć za akcją.
Z perspektywy bardzo słabego i casualowego gracza nadal Valorant wydaje mi się lepszy, gdyż interfejs jest bardziej "werbalny" i łatwiej się zorientować. Oczywiście, liczba agentów i ich umiejętności sprawia, że trudniej w tym się połapać, a snajperka w tej grze to żart. Tym niemniej, łatwiej jest mi odnaleźć się w starciach w Valo niż w CS-ie.
Tymczasem, 4 ostatnie dni #CS-owej ekipy #fnatic - 12 spotkan BO3 (czyli minimum 2 godziny na kazde, maksimum... 3h+ bo ewentualne dogrywki) 🙃 plus rowniez czas poswiecony na treningi
@emill1984 Mimo wszystko nie możemy tego porównywać :) Zmęczenie psychiczne jest takie samo jak fizyczne, ale jednak graczowi e-sportowemu łatwiej zagrać drugi mecz tego samego dnia niż piłkarzowi. @smatyszczak@esport
Zaczynam rozumieć, dlaczego ta seria jest chwalona. Druga część jest lepsza od pierwszej i o ile nie jest idealnie, to naprawdę potrafi wciągnąć. Typowe polskie urban fantasy, ale zdecydowanie z tych lepszych.