Usłyszałem kiedyś, że to taka klasyka fantasy i w ogóle ważna książka w polskim nurcie, więc kupiłem pierwszą część, przeczytałem i... najbardziej pasujące mi słowo to "meh". Fantastyka dla miłośników żołnierskiego życia, ciężkich warunków, ale jako całość dla mnie przeciętne.
@rdrozd Właśnie o tym napisałem w opinii na LubimyCzytać :) Tak, Wegnera przeczytałem i od dłuższego czasu czekam na kontynuację serii. Ale też mnie nie od razu "chwycił", choć jemu udało się przynajmniej w pierwszym tomie do mnie dotrzeć.
@Zenek73 To jeszcze czymś podobnym są podobne "Kroniki Czarnej Kompanii", ale to dopiero mam gdzieś w dalszych planach. Niekoniecznie jest to klimat, którego szukam w fantasy.
@Aegewsh W sumie coś w tym jest - nie jest to zupełnie dla młodzieży, ale faktycznie wydaje się strasznie proste w stosunku do innych utworów fantastycznych. Z drugiej strony, to 1995 rok i być może ludzie nie mieli aż takich oczekiwań. @ksiazki
Kolejny tydzień i trochę rzutem na taśmę, ale jednak mogę troche napisać o rzeczach, które słuchałem i IMHO warto się nimi zainteresować.
Iperyt, album "Totalitarian Love Pulse" - nie jestem fanem industriali, niezależnie w jakiej gałęzi muzyki (tutaj: black metalu). Ale nie mogę przejść obojętnie wobec tego, jak radośnie agresywnie jest ta płyta. Nawet, jeśli nie lubicie programowanej perkusji, ale robicie radosną rozwałkę, to dajcie jej szansę.
Dumal - ciekawe. Tak bym skrótowo określił to, co usłyszałem u tej amerykańskiej formacji BM. Nie ma tutaj niczego innowacyjnego i to pierwsze, co mi się rzuciło w uszy, ale jest to po prostu dobrze przygotowane i nie uderza tak po naszym zmyśle słuchu. Będę Was obserwował, chłopaki.
Stiny Plamenu - na Twitterze ktoś to rzucił i była mowa o tym, że są tutaj treści typowe jak na czeskie klimaty, czyli ścieki i fekalia. A oprócz tego to normalny, pełnokrwisty black metal i warto się temu przyjrzeć, bo umówmy się - przecież i tak nikt nie usłyszy tutaj niczego konkretnego z tego wokalu.
Sargeist, EP-ka "Death Veneration" - lubię Sargeist, gdyż są tak radośnie beztroscy w swojej agresji. To po prostu twór, który aż kipi z chęci pokazania, jak bardzo wielbią czarnego pana i robią to pełni pasji i melodii.
Behemoth, album "Demigod" - to ten album Behemotha, gdzie Nergal brzmi, jakby był nagrywany przez kilka rur do odkurzacza. Ale sama płyta faktycznie bije po nerach i ten efekt po prostu tutaj pasuje.
Iron Maiden, album "Seventh Son of a Seventh Son" - nigdy nie słuchałem całej płyty IM. Ale chyba zacznę, bo ta była świetna. Są tu dobre single "Can I Play with Madness" oraz "The Evil That Men Do", ale tego jako całości słucha się bardzo dobrze. Wiem, jestem spóźniony na imprezę.
Avenged Sevenfold, album o tym samym tytule - podobna historia jak z Ironami. Tutaj znałem "A little piece of heaven" (głównie ze względu na teledysk), ale dopiero teraz się zapoznałem z tym uważniej i hej - przecież to bardzo dobra muzyka.
Trivium, album "Ascendancy" - nigdy nie byłem fanem Trivium i nadal nie jestem, ale ta płyta jest po prostu dobra. Nie ma tutaj żadnego plumkania, tylko po prostu ostra jazda z udziałem Matta Heafy'ego. Może nawet mnie trochę przekonał do swojej muzyki.
@DanielEm O, widzisz, to muszę poczytać. Maidenów słuchałem do tej pory głównie w postaci singlowych, bo przebojów mają masę. Natomiast przez to, że nigdy nie interesowałem się nimi jako zespołem z pewną historią, to wypada mi nadrobić, jak to tam u nich bywało z płytami. Bo tytuły albumów mniej więcej znam, tylko zupełnie nie umiem osadzić sobie ich w czasie. @muzykametalowa
Nie wiedziałem, że Heafy miał problemy z głosem, dzięki za informację. Myślałem, że to właśnie wokalista Avenged Sevenfold miał takie kłopoty i dlatego przestał krzyczeć, ale doczytałem, że to raczej plotka.
Problemy z wokalem miała za to Angela Gossow, mówiło się też o Coreyu Taylorze. To tak z ciekawostek.
Generalnie nigdy nie lubiłem Trivium prawdopodobnie dlatego, że trafiałem właśnie na te nowsze albumy. Może spróbuję do nich wrócić i się przekonać, ale nie kojarzyłem nigdy ich jako zespołu, który szczególnie chciałem słuchać. Mimo wszystko lubię ten "krzyczany" metal.
Znam ten poboczny projekt Matta, ale zupełnie nie przypadł mi do gustu. Przesłuchałem bez większych emocji.
Przez Was wszystkich (łącznie z @DanielEm) będę musiał przesłuchać znowu kilkadziesiąt godzin materiału :D
Dziwnie się czuję, oceniając poważaną i nagradzaną książkę na 3/10 (gdzie ocena została podniesiona przez drugą połowę), ale muszę, bo mnie ta powieść odrzuciła. I wiem, że wielu osobom nie spodoba się powód, dla którego mnie odrzuciła, ale gdyby pisarka dodała trochę więcej fantastyki, może coś o antagoniście, to pewnie przykryłoby to chorobliwe wręcz podkreślanie kwestii ideologicznych. One są w porządku (i nawet jest to dobra odmiana), ale nie w takim stylu i takich proporcjach od początku historii. No i umówmy się - walka z wrogiem poprzez rapowanie to jedna z bardziej idiotycznych rzeczy, jakie ostatnio przeczytałem.
@mason To może inaczej - nie jestem pewien, czy są mi potrzebni krytycy. Nie mam za dużego doświadczenia z takimi krytykami literackimi, ale gdy słucham lub czytam czasem krytyków filmowych, to zastanawiam się, czy oni serio recenzują dzieło, czy biorą udział w jakimś konkursie na użycie jak największej liczby słów, które muszę sprawdzać w słowniku. Nie zawsze oczekuję, że książka będzie wartościowa - czasem po prostu ma mi dostarczyć rozrywkę. I wyobrażam sobie, ze taki krytyk tego nie doceni, przez co, gdybym się sugerował jego recenzjami, to nie odkryłbym fajnej pozycji. Ale możliwe, że się kompletnie mylę i deprecjonuję tę rolę.
Jedna z lepszych książek popularno-naukowych, które czytałem i która rzeczywiście może przekazać pasję autorki młodym ludziom. Świetna rozrywka (Emily naprawdę ma lekkie pióro), dużo wiedzy i dobrze to wchodzi.
@ksiazki Jeszcze jedno mi się przypomniało - w tłumaczeniu jest dość częsty błąd, który polega na nazywaniu ptaszników "tarantulami". Jakoś tak się do tego przyzwyczailiśmy, bo po angielsku mówi się na nie w ten sposób, ale prawda jest taka, że ptasznik to ptasznik (jest masa gatunków), a tarantula to konkretny rodzaj, który zupełnie tak nie wygląda. To, z czym autorka zetknęła się w jednym rozdziale, to prawdopodobnie właśnie ptasznik, na co wskazuje miejsce i opis.
EDIT: Zastanawiałem się, czy wkleić zdjęcia porównawcze, ale prawdopodobnie niektórzy by mnie pewnie od razu zbanowali. I nadal utrzymuję, że nie znam się na pająkach - cała moja wiedza pochodzi z kanałów typu Venomous Art i w życiu żadnego nie chcę mieć :) Po prostu uznałem, że warto to wyprostować.
@mija@twezmyr@muzykametalowa Tylko z doświadczenia wiem, że ma się potem mniej argumentów, aby opierdzielić sąsiada za puszczanie dudniącej elektroniki po nocach.