Poproszę o rekomendacje płyt/utworów Dimmu Borgir, abym mógł ich docenić. Przyznaję, że ilekroć próbuję się wsłuchać w ten zespół, to mi nie podchodzi i nie wiem, czy coś źle robię.
@maciek33 Spróbuję, dzięki. Chyba kiedyś słuchałem, bo kojarzy mi się nazwa. Na Twitterze z kolei polecili mi "Enthrone Darkness Triumphant". @muzykametalowa@muzykametalowa
Tymczasem Fnatic właśnie wygrało półfinał dolnej drabinki w turnieju #Valorant Masters w Toronto i awansowało do Top 3. Spory udział w zwycięstwie z G2 Esports (i to 2-0) był nasz rodak, Kaajak, który co chwilę na Splicie (grając Yoru) popisywał się "hero" akcjami.
@esport A przed chwilą wygrali finał dolnej drabinki i jutro zmierzą się w finale #ValorantMasters z Paper Rex. Niektóre akcje z dzisiaj były naprawdę miodzio, nie tylko Kaajaka. Myślę nawet, że mogą być nieco lepsi ode mnie.
@emill1984@esport nie mam zielonego pojęcia, na pewno już takiego hype'u nie ma. Ale mnie to aż tak nie obchodzi - na razie nie widać, aby Riot zwijał scenę.
@emill1984@esport Valorant też jest rozgrywany w Toronto. Wiem, że będziesz szukał wszystkiego, aby udowodnić, że Valo to gówno i metr mułu, ale żeby było jasne - wiem i akceptuję, że Valo ma mniejszą oglądalność niż CS, a do tego sam wolę oglądać CS-a (bo grać wolę w Valo). Natomiast w evencie Riotu grał Polak, więc wiesz...
@emill1984 Możliwe, ze po prostu źle patrzę w te statystyki - prawdę mówiąc, nie do końca umiem szukać, znalazłem tylko te TwitchTracker i StreamCharts.
Zauważ, że są wakacje, to była sobota, a ludzie są też trochę przejedzeni tymi turniejami. Przynajmniej ja tak mam, że mnie się po prostu nie chce oglądać, bo mam w tym czasie inne rzeczy do roboty. Poza tym, czy były na tym turnieju jakieś niesamowite momenty czy historie? Bo patrzę na skład finału i w sumie to nie czuję, aby to miał być mecz tysiąclecia.
Ten tydzień muzycznie był lepszy niż poprzedni - trochę fajnych rzeczy udało się znaleźć, posłuchać i mogę je teraz polecić.
Empyrean Throne - ciekawy zespół deathmetalowy, ale nie jest to typowy agresywny death. Z drugiej strony, nie jest to żadna awangardowa czy techniczna odmiana tego gatunku. Powiedziałbym, że to epic death metal, lekko atmosferyczny, natchniony lub - jeszcze lepiej - podniosły DM. Słucha się tego ciekawie, zwłaszcza, że nie są to utwory dla samych utworów, ale rzeczywiście mają jakiś wspólny motyw i klimat. No i mają świetne okładki.
The Kovenant (albumy "Animatronic" oraz "Nexus Polaris") - nie jestem fanem industrial BM (i w ogóle industrialu) i rzeczywiście większość utworów miałem ochotę przewinąć. Ale są tutaj momenty, w których rzeczywiście chwytają nas ciekawe melodyjki, symfoniczność, konstrukcja utworu lub chórki. Nie jest to agresywny industrial, nie ma tutaj zaprogramowanej perkusji, a więc jeśli spodziewacie się czegoś w rodzaju Mysticum, to zdecydowanie nie tutaj. Ale jeśli niestraszna Wam elektronika w BM i odpowiadają Wam klimaty typu Cradle of Filth (ja akurat fanem nie jestem), to warto spróbować.
Sick of It All - to jest taki hardcore'owy zespół, który sobie wyobrażam, gdy myślę o hardcore'owym punku. Mocno, nieczysty wokal, pełna agresja, żadnych eksperymentów elektronicznych, "pijackie" chórki. Jednocześnie nie jest to jakaś bardzo ambitna i zaawansowana muzyka, ale... nie ma taka być. Miłe do gibania.
Anti Cimex - ten szwedzki crust też jest agresywny, ale w inny sposób. Dźwięk jest brudniejszy, bardziej wycofany, za to jest chyba więcej darcia mordy. Czuć, że muzycznie pochodzi z innego źródła (poprzednie z rocka, to bardziej z metalu). Nie zmienia to faktu, że dobrze się tego słucha - jest szybko, krótko i intensywnie.
The Fallen Prophets - ciekawostka, bo to death metal z RPA, ale to nie zmienia faktu, że dobrze się tego słucha. Co prawda, na Metal Archives widnieje "melodic death metal/deathcore", ale mimo że są tutaj melodie, to są mniej zarysowane i cięższe niż np. Arch Enemy, a deathcore'owe elementy są na tyle delikatne, że raczej nazwałbym to deathem. Nadal dobrym - potrafi zaskoczyć, zejść nisko wokalem i generalnie dać czadu.
Split "Zakon nienawiści" od Yfel 1710 oraz Dominance - kawał dobrej, agresywnej muzyki. Część Yfela jest trochę bardziej nastawiona na treść, historię, ale to nadal solidny black ze wstawkami melodyjnymi. Z kolei Dominance to agresja na pełnej, do czego zresztą zdążył nas przyzwyczaić i ta połówka bardziej mi się spodobała. Ma klimat ten split (niedługi, bo 28-minutowy) i fani polskiego BM na pewno powinni sprawdzić.
Wyróżnienia:
Draugveil, album "Cruel World of Dreams and Fears" - muzyka niezła, taki surowy, brudny black metal w średniowiecznym klimacie ze wstawkami instrumentalnymi. Ale to, co przede wszystkim zwróciło uwagę społeczności, to okładka płyty. Bardzo... specyficzna. Polecam poczytać komentarze na Black Metal Promotion, można się nieźle uśmiać.
Wheatus - przyjemny zespół pop-rockowy. Tak, wiem, że są znani z "Teenage Dirtbag", ale warto posłuchać trochę więcej od nich, jeśli lubicie taką muzykę z amerykańskich filmów o młodych ludziach.
Cryptopsy, album "An Insatiable Violence" - dobry, porządny deathowy wpierdziel na rozbudzenie. Natomiast trudno mi zapamiętać jakikolwiek utwór z tej płyty.
Bloodletter - porządny melodyjny thrash. Naprawdę melodyjny jak na thrash, tzn. oprócz gitarowych solówek mamy tutaj też melodie, które trochę kierunkują ten zespół bliżej wspomnianego już dzisiaj Arch Enemy, natomiast nie jest to melodeath. Bardzo energetyczne.
Śmiesznie się myśli o tym, że seria o Philipie Marlowe'u to jeden z pierwszych przykładów czarnego kryminału - obecnie co drugi jest bardziej czarny niż to, co mamy tutaj. A mamy przygodę, szczyptę humoru, faktycznie brudu i bardzo przekombinowanego śledztwa. Wciąga.
@Janowski Chyba o nikim nie piszę bez bezkrytycznego uwielbienia :) Najbliżej jest Brandon Sanderson, ale to z fantastyki.
Chandler jest świetny, ale nie ukrywam, że z grona tych staroszkolnych kryminałów jednak spokojnie wymienię autorów, których nie tyle cenię wyżej, co po prostu bardziej podobały mi się opisane przez nich perypetie. Inna sprawa, czy umiem to właściwie ocenić :)
@Janowski Wzajemnie :) Generalnie zapraszam do obserwacji grupy @ksiazki i w ogóle hashtaga #książki, bo pewnie można tutaj znaleźć więcej wpisów literackich.
@blejamichal Oczywiście, przecież każdy ma tutaj swoje preferencje. Mnie akurat "Malazańska..." nadal nie podchodzi. Swoją drogą, stałem się przez to pewnym obiektem niedowierzania wśród kolegów-fantastów :P @Janowski@ksiazki
@msztolcman Tom pierwszy zaczął być niezły w drugiej połowie, natomiast drugi męczyłem i potem już czytałem bardziej "mechanicznie". Nie moja bajka, mimo że świat faktycznie epicki.
@blejamichal Wybacz, ale nie mam siły i czasu brnąć przez kolejne 8 tomów po 1000 stron tylko po to, aby w którymś poznać dobrą postać :D @msztolcman@Janowski@ksiazki
@xiegozbior Rozumiem, o co Ci chodzi, choć jak z każdą książką z tamtego okresu, ten bohater też jest trochę przerysowany :)
No i Chandler nie jest do końca negatywny - on po prostu brnie w brudzie, aby wykonywać swoje zadania. Bywa złośliwy, ma cięty język, ale trudno mi powiedzieć, aby była to zła postać. Inna sprawa, że czytałem tylko kilka książek z nim i to dość dawno.