If anyone plays Fallout 76 on PC and doesn't mind doing expeditions, add me so we can run some sometime. They're annoying but Bethesda apparently wants to shove them down our throats because they're the only way to get some of the best stuff in the game.
I REALLY want those Union PA plans but they mostly cost a lot of stamps...😩
An online space adventure by Spellbook available in #Linux, #Windows, #Android, #iOS, and #Mac (and #Steam); that is simple yet fun. Play with hundreds of players!
Wechsel zu #parisnice und was für ein Wechsel. In 🇮🇹 fährt man Vollgas und in 🇫🇷 sieht es wie eine nette Radausfahrt aus. Nun gut, denke, dass es bald nach dem Zwischensprint dann zu Ausreißern kommen wird.
Woran ich mich aber einfach noch nicht gewöhnt habe sind diese TT-Helme 😂.
Egal wie, ich bekomme einfach nicht das Bild von "Lord Helmchen" aus dem Kopf 👷🪖.
@fedibikes_de@mastobikes_de@bikes Gyhler Kommentar von Daniel Lloyd von #GCN den ich sofort unterschreiben würde: „Liebe UCI, ich hätte nie gedacht, dass ich das mal sagen würde, aber ich WILL, dass ihr etwas verbietet. Und vielleicht einen Direktor für Ästhetik anheuern, um unseren Sport zu retten.“
@czach@muzykametalowa
to dla śmiechu mój tok myślenia podczas czytania tego obrazka:
-was released 38 years ago -- ale stary ten album
-in 1986 -- o kurwa, jestem tak samo stary :/
Mam wrażenie, że co roku początek sezonu jest coraz trudniejszy.
To chyba starość. Albo czipsy😛 Dziś było naprawdę słabo a przecież prawie codziennie do roboty jeżdżę. Ugh. @rower
“Cesarstwo cierpienia" to zbiór opowiadań grozy autorstwa Erica Chanaii. W tej książce nie znajdziesz dużo krwi, ale za to wiele zła, nieprawości i przede wszystkim cierpienia. Każde opowiadanie wciąga czytelnika w mroczny świat, gdzie dobro nie zawsze triumfuje nad złem. Czytając tę książkę, dowiesz się, że zło nie zawsze musi zostać ukarane.
Moja ocena mocne 4/5 💪🏼😏 #czytamcodziennie#bookstodon@ksiazki
@radmen Widziałem dzisiaj ten film w propozycjach, aczkolwiek nie klikałem. No cóż, bardzo przesadzone, takie "wymogi" clickbaitozy na Youtubie :) Zwłaszcza, że tuż obok jest wywiad Nika z Alexem Terrible ze Slaughter to Prevail, którego muzyka jest CO NAJMNIEJ brutalna :P
Time to jump back into Appalachia! I reached level 95 yesterday.
Though, with ADHD, I constantly find myself going for the "reward based" activities like events instead of doing the story quests....I want to care about the story, but I haven't gotten much out of the quests so far in terms of rewards besides game functionality like nukes for example.😬 🤷♂️
PS. This toot uses group mentions for reach, if you reply, please remove the group mentions before sending as it will spam the groups. Thanks.
Tak, jak w zeszłym tygodniu słuchałem dużo ska rocka, tak w tym w moich słuchawkach leciał praktycznie sam black metal. I to BM nieco starszy, polecony w artykule blogowych przez Berlina (polecam), który, niestety, nie ma tutaj konta, ale i tak czasem o nim wspomnę.
Griffon, album "De Republica", ale też ogólnie - francuskojęzyczny black metal z historycznymi konotacjami, co już go wyróżnia. Oczywiście, i tak niczego nie da się zrozumieć, ale jesteśmy do tego przyzwyczajeni, prawda? Sporo tutaj szybkich temp, ale też wręcz melorecytacji. Na pewno ciekawe doświadczenie.
Bestial Warlust, album "Vengeance War 'Till Death" - pierwsza z polecajek Berlina, australijskie naparzanie z 1994 roku, które jest dokładnie takie, jak można wyobrazić sobie blackmetalowe naparzanie z tego okresu. Surowo, szybko, piekielnie, nie bez powodu na Metal Archives oznaczone jako black/death. Przyznaję, że normalnie nie lubię BM z lat 90., ale tutaj coś mi po prostu zagrało. Może to ta bezkompromisowość albo po prostu wyjątkowo dobra jakość produkcji. No nie ma tutaj hamulca, nie ma.
Nazxul, album "Totem" - również Australia, tym razem rok 1995 i ponownie nie ma tutaj żadnych kompromisów. Powiem więcej - jest tutaj jeszcze więcej szaleństwa i nieludzkich wokali niż u Bestial Warlust i szczególnie początek płyty jest niezły (choć może to efekt zaskoczenia). Później po prostu minęło, ale może to dlatego, że ta muzyka sprawdziła się jako tło do pracy.
Ancient Rites, album "The Diabolic Serenades" - Belgia, rok 1994. A tutaj z kolei oprócz blacku czuć thrash (i Metal Archives to potwierdza), co również nadaje agresji muzyce, choć nieco innego rodzaju. Na pewno na uwagę zasługuje wokal, który jest niższy, bardziej mroczny, demoniczny, czasem nawet ciut "spowalnia" muzykę i słychać, że jakość produkcji jest ciut niższa. Kawał dobrego grania, choć to już nie jest taka szalona jazda bez trzymanki, jak u Australijczyków.
Varathron - tutaj z kolei zapoznałem się raczej z nowszymi dokonaniami Greków, czyli głównie albumem "The Crimson Temple" z zeszłego roku. Słychać nieco więcej melodii i próby urozmaicenia black metalu - to też nie jest szaleńcza jazda (no, może chwilami), wręcz czasem muzycy przesadzają z kompozycjami. Jednak warto posłuchać - szczególnie siadły mi wokal i gitary.
Dawn, album "Naer Solen Gar Niber For Evogher" (nie chce mi się pisac z tymi wszystkimi obcymi znaczkami, wybaczcie) - Szwedzi z 1994 roku. Klimatycznie jak cholera, też dobre do tła. Wokal z tych wyższych, bardziej skrzekliwych, kompletnie niezrozumiałych, sporo gitarowych melodii. Niby są jakieś momenty spowolnienia, ale raczej rzadkie. Nie jest to jednak łupanina - warto dać szansę.
Emperor, album "In the Nightside Eclipse" - o ile sam zespół znałem, pojedyncze kawałki z tej płyty również, to Northazerate przypomniał, że niedawno było 30-lecie, więc uznałem, że muszę dać szansę. No jest to piękne, przyznaję. Czasem trochę festyniarskie (tzn. symfoniczne, ale jakoś tak... dziwnie), z bardzo wysokim wokalem, ale to jest przygoda. Tak to można nazwać, bo czuć, że tutaj album jest spójny, stanowi jedną opowieść i po prostu człowiek z przyjemnością tego słucha. Przyznaję, że nie umiem zanucić sobie "I Am the Black Wizards" przy myciu naczyń (a słyszałem, że do tego stopnia ludzie ten album lubią), ale rozumiem, że ktoś tak może robić. Warto znać, choć za ostatni kawałek dałbym minus. Nota bene widzę, że nie w każdej wersji tej płyty był (a na Spotify są dwa dodatkowe utwory).
Assemble the Chariots - "hej, przecież to deathcore", pomyślałem, gdy to odpaliłem. Rzeczywiście, mamy tutaj do czynienia z tym nowoczesnym nurtem w wykonaniu Finów, ale trzeba przyznac, że nie jest to coś podobnego do Lorny Shore - jest tutaj więcej death metalu, w dodatku symfonicznego. Fajna rzecz, choć przyznaję, że po jakimś czasie znudziła.
arrgh, just hit report and submitted for spam, then realized I meant to report the post below the one I reported. Sorry about that, I don't see any undo.