Four more levels of Final Doom’s TNT: Evilution. After it’s done, I’ll take a classic Doom break for a while. I gotta play Dark Ages first, before continuing with Plutonia.
The some more Cyberpunk 2077. I’m a bit pissed at myself and the game, because of a glitch, that blocks some side quests. Foolishly, I just used a single save slot, and the auto saves don’t go back far enough, before the glitch happend, so I might try something to avoid it. The cause is probably a mod, although from what I read this bug isn’t uncommon and can happen without mods. Through the use of a save editor I’ve managed to make the next quest available at least, but wasn’t able to get the broken quest working again or “finish” it. I just hope it doesn’t happen again.
Then I started A Game About Digging A Hole today. Just like the title says, you’re digging a hole. You find stones and ores along the way, that you can sell, to upgrade your stuff. I’m two hours in, and looks like there’s nothing to upgrade anymore, which is a bit of a bummer. Now i just have to go deeper, blow stuff up with dynamite, and look for treasure. That probably also means I’m close to the end of the game.
Reading this makes me feel slightly better about my obsessive and paranoid habit of keeping unnecessarily extensive backup save slots at milestones through any game I play, despite basically never using them.
Ponoć Studenci samoczynnie przejęli propagandę demokracji bezpośredniej dawnych publikacji anarchosyndykalistycznej grupy ASI, która jest w centrum wydarzeń.
Fragment tłumaczenia artykułu o tym jak to wygląda “od kuchni”:
KSIĄŻKA KUCHARSKA BLOKAD
„Nie czytałam „Blokadnej kuharicy”, więc nie wiem, jaki jest tam przepis, gdy ktoś spełni twoje wymagania?” – napisała w czwartek na Twitterze przewodnicząca Zgromadzenia Ana Brnabić.
Stało się to po tym, jak prezydent Aleksandar Vučić w środę rzekomo spełnił żądania studentów, a oni – tak niewdzięczni – kontynuowali blokady, twierdząc, że żądania nie zostały spełnione i że Vučić wcale nie był tym, o kogo chodziło.
„Blokadna kuharica” to w rzeczywistości broszura wydana pod koniec 2009 roku przez Centrum Studiów Anarchistycznych w Zagrzebiu. Autorzy nie są znani, to znaczy, że jest ona zbiorowo podpisana przez studentów Wydziału Filozoficznego w Zagrzebiu.
W tym krótkim przewodniku, który w całości jest dostępny w Internecie , opisano doświadczenia związane z organizowaniem blokad na wydziałach w Chorwacji w 2009 roku, gdy głównym zapotrzebowaniem była bezpłatna nauka.
Zaleca „plenarny model podejmowania decyzji”, który jest również stosowany przez studentów w Serbii, ale nie został on wymyślony przez Chorwatów i nie był zarezerwowany dla anarchistów.
Plenum jest właściwie rodzajem zgromadzenia wszystkich „zainteresowanych studentów”, czyli wszystkich, którzy chcą uczestniczyć. Każdy może tam zabrać głos, decyzje podejmowane są większością.
W rzeczywistości reporterzy „Wremenu” relacjonowali wielogodzinne plena, np. na Wydziale Nauk Politycznych w Belgradzie, gdzie te zasady są przestrzegane.
„W plenarnym modelu podejmowania decyzji decyzje podejmowane są kolektywnie, nie ma reprezentacji, więc nie może być żadnych wybitnych jednostek, które mogłyby udawać, że są głosem ruchu” – pisze „Blokadna kuharica”.
Przed mediami jako kolektyw
Inną specyfiką tam opisaną, a w pewnym stopniu obowiązującą także w Serbii, są relacje z mediami.
Jak już wspomniano, dzisiejsze media szukają twarzy, „rzeczników”, ale „konieczne jest zerwanie z tym zwyczajem, jeśli chcemy zapobiec personalizacji i przyćmieniu plenum przez uprzywilejowanych rzeczników”.
„Najskuteczniejszym sposobem uniknięcia tego niebezpieczeństwa jest zachowanie anonimowości przez wszystkich członków kolektywu” – czytamy w broszurze.
Tego typu zasady blokowania nie są stosowane w Serbii po raz pierwszy i nie budzi kontrowersji wśród studentów korzystanie również z doświadczeń z innych krajów.
W Belgradzie słychać z głośników ostrzeżenie dla rządowych polityków :
“Nie mamy liderów; nasza organizacja jest zdecentralizowana. Na naszych wydziałach codziennie odbywają się posiedzenia plenarne, na których decydujemy o kolejnych krokach. Nie chcemy żadnej ingerencji ze strony opozycji lub innych partii politycznych. To jest nasza walka i nasz kraj, w którym chcemy pozostać i żyć” – dodały studentki.
Yeah, I don’t expect to play a lot of things but 99% of the time I’m playing some 2D indie game. Everyone once in a blue moon I like to replay the TES series
Finished life is strange yesterday. Been on my backlog forever, kicking myself for not getting to it sooner. And no, I’m not ok.
Playing some mindless grim dawn on the deck since to scratch the ARPG itch, yet to decide if I move onto LiS: BtS soon or if I need some casual pallette cleansers before I’m emotionally ready for more.
Finished Skald: Against the Black Priory, and it was a lovely experience overall. It’s one of those games that knows exactly what it attempts to do, and is very good at limiting its scope and not biting off more than it can chew. I might have liked a bit more agency and player choice - it is very linear for an RPG - but I can see how that would have been a challenge for a small studio and could well have ended up hurting the quality of the experience. As is it’s a very enjoyable ride, full of retro charm, nostalgic music and pretty pixel art but without retro clunk like memory limitations or poor controls and UX. I liked the story and found the writing solid, with a great gloomy atmosphere and some nice cosmic horror touches. The combat and character customization could have been a touch more elaborate, but at around 20 hours the game isn’t long enough that it really becomes a problem.
I’d give it somewhere around an 8 to 8.5/10 and definitely recommend it, especially to anyone who enjoys retro RPGs. It’s quite cheap too, even at full price.
I finished Final Fantasy III. This one had a weird bug for me, where the game wouldn’t start and stop my mouse from working on my main monitor, when a Stream or Video was playing on my second screen. Never had this with any other game and took a bit to figure it out.
Then more Final Doom TNT: Evilution on the Doom + Doom II port. The second half is definitely a step-up in difficulty, and three levels took me a while to beat. Level 16 had a nasty start, that I had to replay for a while, and not much ammo, if you don’t know where the secrets are. In Level 18 and 20 I just constantly messed up, plus some late Archviles or a Cyberdemon, to surprise you. I’m on Level 23 now, hopefully I can finish this soon.
Finally, I was going to buy the Rise of the Ronin PC port tomorrow, but according to a review it needs to cook a bit longer, just like all the other Team Ninja games on PC. So I started Cyberpunk 2077. I watched a playthrough on Twitch last year, and it looked pretty good. So far it’s pretty good. Right now, I’m doing some side content before continuing with Act 1.
bin.pol.social
Ważne