Hexerei, album "Ancient Evil Spirits" - ale to złe, brudne, piwniczne. Ale jednocześnie, mimo zaszumionego brzmienia, broni się to klimatem i takim "hipnotyzowaniem", które się nie nudzi. Wiem, że zespół znany, więc nie będę się rozpowiadał, ale warto zerknąć, jeśli ktoś nie boi się takiej atmosfery rytuału w grocie.
Walg, album "V" - dobry kawałek muzyki. Nic nadzwyczajnego, ale równy, nieprzesadzony black i dobrze się tego słuchało. Pisałem już kiedyś o tym zespole, że wzbudził moje zainteresowanie i tą płytą to zainteresowanie podtrzymał, a to się ceni.
Spiders - szwedzki zespół rockowy. Grający w taki sposób, że byłem święcie przekonany, że to jakaś nieznana przeze mnie kapela z lat 70.-80., tylko lepsza jakość dźwięki mi nie pasowała. Świetna rzecz, bo IMHO takiego klasycznego rocka trochę brakuje w obecnych czasach, a to naprawdę buja i ma fajne solówki. Bardzo polecam miłośnikom takich klimatów.
We Three Kings - większość mógłbym przepisać z poprzedniego punktu, z tym, że tutaj mamy bardziej energiczny rock, ostrzejszy wokal (ale to nie żaden krzyk), niżej nastrojone gitary i ogólnie żywioł. Ale to nadal coś, co większość osób słuchających na co dzień innej muzyki będzie w stanie przetrawić. Także bardzo polecam.
Soulburn - holenderski black metal, choć na Metal Archives znajdziecie mariaż różnych gatunków metalu. Potrafi się to wbić w głowę mięsistymi rytmami i mimo że nie jest za szybkie, to ma tempo odpowiednie do kiwania się podczas np. programowania. Jest to muzyka, którą określiłbym pomiędzy "normalną" a natchnioną i to powoduje, że z jednej strony jest to ciekawe muzyczne, a z drugiej przyswajalne także dla mniej "dociekliwego" ucha.
Dom Zły, album "Rytuał" - za sprawą wzmianki Northazerate odświeżyłem sobie pierwszym album tego zespołu (jeszcze z wokalistą) i czuć ten styl komponowania, który jest dla nich charakterystyczny. Trzeba się wczuć w tę płytę i nie nastawiać się na agresję. Jeśli odpowiada nam to, to mamy kawał świetnej muzyki post-blackmetalowo-crustowej. IMHO w ogóle to jeden z najlepszych zespołów na polskiej scenie metalowej.
Ov Ruin, album "Eternal Lament" - ostatnio pisałem o tym zespole, gdyż to świeżynka na scenie deathcore'owej. Teraz pojawił się cały pierwszy album i moim zdaniem warto, bo mimo że to nadal deathcore (czyli będziemy mieli patenty powielane u praktycznie każdego zespołu tego typu), to jest to bardzo dobrze zagrane i "wyryczane". Może nie tak, abym się zauroczył, ale polecam obserwować zespół.
Wyróżnienia
Nekrokraft - porządne, szybkie granie. Taki miks gatunkowy (ale w ramach ekstremalnego metalu), natomiast przez to nie jest jakiś unikalny. Całkiem chwytliwe melodie.
Skinless - satysfakcjonujące (od czasu do czasu lubię posłuchać takiego brutalnego deathu, zwłaszcza, że wokal dobry) i nic więcej.
Malphas - nie jest to najlepszy zespół pod Słońcem, ale w tle dobrze się sprawdziło. Połączenie budowania klimatu z melodiami wygrywanymi na gitarze. Czasem nudnawo, a czasem zdecydowanie nie. Taki to black metal.
PRISONERS OF WAR (hardcore, street punk / Ołomuniec) Czteroosobowy zespół z Ołomuńca w Czechach, grają razem od 2019 roku. Grupa czerpie inspirację z Clit 45, A Global Threat, starych płyt The Casualties – czyli podsumowując zaangażowany politycznie uliczny punk – ich kawałek „Death To Violence” mówi wszystko!
ᴍᴏʟᴛᴇɴ ᴀʀᴍᴏʀ (death/black metal / Wrocław) Z umiłowania do starego black metalu nagrywanego kalkulatorem zrodzili się oni – stopieni pancernicy. Niedawno wydali kolejne Demo tym razem w formie pełnoprawnej Epki – Bloody Altar. Ich granie to sentymentalny powrót do black metalu z lat 90 tak więc każdy kto żył lub chciałby żyć w tamtych czasach, powinien docenić ich przekaz.
Rabbit Hole (punk/grunge, Wrocław) Wrocławski zespół punkowo-grunge’owy z nostalgicznym wajbem lat 90tych. Jeśli tęsknisz za muzyką, która nie udaje – zapro do króliczej nory. W skład grupy wchodzą: Ula Radomska (wokal), Jakub Richter (gitara prowadząca), Marysia Staszkowska(gitara basowa), Łucja Cieliszak (perkusja).
30.05.2025, 20:00
30zł (mniej lub więcej). Trzeźwa impreza.
Trzy oblicza muzycznego oporu i hałasu – z Czech, z piekła i z Wrocławia. Będzie politycznie, ciężko i nostalgicznie. PRISONERS OF WAR przynoszą uliczny gniew i punkową szczerość prosto z Czeskiego Ołomuńca. MOLTEN ARMOR oddają hołd brudowi i mrokowi lat 90. A RABBIT HOLE przypomni, że grunge nie umarł, tylko schował się pod podłogą. Wpadajcie skakać po niej w salonie Postoju!
W tym tygodniu akurat dobry muzyczny połów miałem. Więc zapraszam.
Wij, EP-ka "Bluzg" - totalne zaskoczenie. Raz, że wydawnictwo wyszło niespodziewanie, a dwa, że nie spodziewałem się tego, że Tuja Szmaragd growluje. Tak, jak nie przepadam za muzyką tego zespołu, tak "Bluzg" nawet z przyjemnością przesłuchałem.
Ancst - bardzo ciekawy zespół z Niemiec, grający coś, co na początku nazwałem black/thrashem, ale to wynika z tego, że jestem dupa, a nie znawca muzyki - według Metal Archives jest to black/crust/metalcore i drone/dark ambient. No dobra, kogoś chyba pogrzało, ale fakt, że jest to, co słyszałem, jest szybkie, mocne (szczególnie EP-ka "Dominion"), z blackową perkusją, ale faktycznie z klimatami crustu (do dzisiaj nie rozróżniam tego nurtu) oraz metalcore'u (szczególnie wokal i jego rytm). Zdecydowanie warto sprawdzić.
Throneum - ale sieka. To jeden z tych blackmetalowych zespołów, które określilibyśmy mianem natchnionego. Za jedną rekomendacją zacząłem od albumu "Deathcult Conspiracy", który mi się nie podobał, ale potem przeszedłem do innych kawałków, no i panowie z Bytomia ładnie łoją. Przy czym nie chodzi o to, że szybko, co o to, jak szaleńczo i z jakim oddaniem. Ma to swój mroczny, piwniczny klimat, który warto sprawdzić.
Arbitrator - progresywny death metal z Kanady. Potężny, przeponowy wokal, taki jak kiedyś lubiłem. Muzyka z pewną dozą akrobatyki i chęcią przekazania czegoś, utwory nie są zbyt krótkie, tempa średnio-szybkie, nie jest to bezmyślne napierdzielanie w werbel. Nie mógłbym tego bardzo długo słuchać, ale ten wokal zapewnił troszkę przyjemności moim uszom.
Ignis Eternum, album "Beginning of the End" - ta płyta zdecydowanie zachęciła mnie, aby przesłuchać więcej twórczości tego zespołu (EDIT: okazało się, że to ich jedyna płyta :P). Jest to melodyjny death (według Metal Archives, choć zdecydowanie jest to bliższe death/black niż np. Amon Amarth czy Arch Enemy), ale którego integralną częścią jest klasyczny kobiecy wokal, który nie jest dodatkiem, tylko na równi pojawia się z growlem. Natomiast to, co tutaj jest dobre, to niekiedy chwytliwe melodie, całkiem odpowiedni rytm i chociaż cała płyta już mnie trochę wynudziła, to pojedyncze kawałki (jak "Jotnars March") są jak najbardziej do sprawdzenia.
Black Tritonus, album "A New Age Dawned in Blood" - początkowo miałem ten zespół i ich jedyną płytę w wyróżnieniach, ale im dłużej tego słuchałem, tym bardziej mi się podobało. Porządny death metal, który umiejętnie szafuje rytmem, w tym przyspieszeniami. I te przyspieszone momenty są rewelacyjne - satysfakcjonujące brzmienie, tempo i przede wszystkim riffy, które tutaj robią robotę. Świetna sprawa, a zespół bardzo mało popularny.
Onslaught, album "Origins of Aggression" - płyta wspominkowa, z ponownie nagranymi przebojami i coverami. Niby nic odkrywczego, ale jak to chodzi! A jak chodzi nóżka pod biurkiem podczas słuchania. Dla tych, co nie wiedzą - mamy tutaj do czynienia z ostrym (hardcore) punkiem, niekiedy przechodzącym w thrash. Ogólnie raczej nie ma tutaj naciskania hamulca.
Misfire - porządny thrash do posłuchania w tle. Nic więcej, nic mniej niż "konkurencja".
Abor & Tynna - trochę niespodziewanie dla siebie obejrzałem część Eurowizji i "Baller" tego rodzeństwa jeszcze nie był taki zły, więc przesłuchałem więcej ich twórczości (która w większości była gorsza). To chamski electropop zmieszany z hip-hopem czy co tam eksperci powiedzą, ale muszę przyznać, że pani ma intrygujący, dość niski głos.
Pythia - bardziej chciałem zwrócić uwagę na zespół niż konkretny album. Ostatnio wydali EP-kę "Unhallowed" i to dobra okazja, aby zapoznać się z tym symfonicznym zespołem z klasycznym, wysokim, kobiecym wokalem, gdzie to właśnie ten ostatni się wybija. A, no i potrafią bardzo szybko grać.
...And Oceans, album "The Regeneration Itinerary" - bardzo lubię ten zespół i nowa płyta też jest dobra, ale jednak wolałem, gdy byli bardziej symfoniczni niż industrialni. Tym niemniej, zdecydowanie polecam zapoznać się z nową produkcją Finów.
@btd Zanotowane do przesłuchania, dzięki. Wydaje mi się, że Medico Peste znam, ale jest chyba kilka zespołów o podobnej fonetycznie nazwie, więc mnie się wszystko powoli zaczyna mylić :) @muzykametalowa@muzykametalowa
Świetne są dwie ostatnie płyty ...And Oceans - nie wiem, która lepsza.
Single nadchodzącej zwiastują dobre wydawnictwo + recenzja na Angry Metal Guy to potwierdza.
Tymczasem włączam inny zespół, którego nigdy nie słuchałem - Dimmu Borgir. Zacznę od płyty "Stormblåst", ale wersji z 1996 roku. @muzykametalowa@muzykametalowa
@maciek33 Oj tak, rzeczywiście warto. Mój faworyt - płyta "Cosmic World Mother" i utwór "As the After Becomes the Before ", którego melodyjne przejście w refren zdarza mi się nawet nucić. @muzykametalowa@muzykametalowa
Trzy oblicza muzycznego oporu i hałasu – z Czech, z piekła i z Wrocławia. Będzie politycznie, ciężko i nostalgicznie. PRISONERS OF WAR przynoszą uliczny gniew i punkową szczerość prosto z Czeskiego Ołomuńca. MOLTEN ARMOR oddają hołd brudowi i mrokowi lat 90. A RABBIT HOLE przypomni, że grunge nie umarł, tylko schował się pod podłogą. Wpadajcie skakać po niej w salonie Postoju!
Wszystkiego najlepszego dla serca i mózgu Nine Inch Nails, Trenta Reznora! Jego muzyka towarzyszy mi od jakiegoś 2007 roku i nigdy się nie nudzi ani nie męczy (choć wiadomo, nie wszystkie albumy mi wchodzą po równo) 🖤
Nie przygotowałam z tej okazji żadnego konkretnego tribute, ale mogę się podzielić starszymi peanami na cześć NIN: