Ryoji Shinomoto, album "Children of Bushido" - Japonia w metalu może oznaczać wiele rzeczy. Tutaj mamy solidną mieszankę normalnego, ciężkiego, groove metalu, growlu, tradycyjnych instrumentów i zrywających struny solówek. Na pewno nie da się nudzić przy tej płycie, gdyż w każdym numerze "dzieje się". Dobrze się tego słucha, choć mam wrażenie, że przez próbę uczynienia z tej muzyki swoistego "festynu" trudno tutaj wyróżnić styl. Ale może właśnie w tym chaosie ten styl się objawia.
Nekrodeus, album "Ruass" - przepraszam za wyrażenie, ale muszę, gdyż idealnie pasuje: ta płyta pizga złem. Od samego początku dostajemy w mordę połączeniem blacka i hardcore'u/punka. Jest to szybkie, złe, wręcz wściekłe, nieco szalone, bardziej brutalne i blackowe niż np. Brudny Skurwiel, ale jednocześnie nie jest to czysty BM. Bardzo dobra, energiczna płyta. Szczerze mówiąc, nieco się dziwię, widząc "death metal" na Metal Archives, bo prędzej bym opisał to jako black/punk, ale nie będę się kłócić.
Wyróżnienia:
Sator Marte - solidny czeski black metal, taki dość standardowy, ale nieźle wyprodukowany.
Horn - black z folkiem i wwiercającymi się w głowę melodyjkami (jest tu ich baaaaardzo dużo). Przyjemne jako całość, czasem nieco festyniarskie.
Venator, album "Psychodrome" - kawał niezłego heavy metalu przywołującego na myśl Judas Priest. Fanem nie jestem, ale jest tutaj kilka kawałków, przy których nóżka chodzi.
Gorgon, EP-ka "In Deepest Penumbra" - piekło dla uszu "normalsa", melodia dla blackmetalowca. Mimo że melodii tu nie ma, a jest brud.
First Fragment - podziwiam wirtuozerię godną Archspire, aczkolwiek wydaje mi się, że nieco przekombinowane.
Arsames - po prostu porządny, ale tym razem death metal.