To brzmi jak trudne zajęcie, wymaga dużo czujności, żeby nie powiedzieć za dużo. No i nigdy nie wiadomo gdzie i jak zmieni się prawo i rzeczy legalne staną się mniej legalne.
Ciekaw jestem czy w sytuacji ograniczenia pomocy Ukrainie przez USA, europejskie kraje podejmą szablę, czy też przeważą interesy biznesu i wszyscy zostawią Ukrainę samą sobie. Mam ogromną nadzieję, że tak nie będzie, że UE się obudzi, zjednoczy i będzie co najmniej bardziej niż dotychczas wspomagać pieniężnie i sprzętowo Ukrainę. Bo kacapstan się nie zatrzyma na Ukrainie, to jest pewne.
Ja kiedyś całe życie po angielsku, ale to chyba dlatego, że od małego wszystko było albo po angielsku albo piracone po angielsku. Więc z przyzwyczajenia angielski, a dopiero potem zczaiłem się, że ej, przecież mogę ustawić polski język. Na początku było dziwnie, ale teraz nie robi mi to różnicy, czasem po polsku, czasem angielsku, ostatnio obczaiłem, że w Debianie mogę sobie włączyć kaszubski. Jak się uczę jakiegoś języka to po tamtemu ustawiam itd., żonglerka.
Wdółgłos za stronniczy tytuł. Polecam zostawiać oryginalne tytuły artykułów, ewentualnie dodać jakieś szczegóły, ale nie robić takiego subiektywnego interpretowania artykułu już w tytule wpisu. To nie służy ani celowi informacyjnemu, ani dyskusji. Celowy klikbejt.
Wydaje mi się, że PKB nie świadczy o stabilności ekonomicznej.
+1
Dzieci kosztują, i to niemało. Szczególnie patrząc na pokolenie, które wychowało dzieci z roczników 80-90+, kiedy to wyścig szczurów się zaczynał. Rodzice starali się wtedy poświęcać siebie na rzecz lepszego startu dzieci, tzn. różne wyjazdy, kolonie, nierzadko za granicę, lekcje języków, korepetycje. Wreszcie „mogli się zacząć bogacić”, a zachód otworzył wrota do wolności ich i ich dzieci przede wszystkim.
Z mojego otoczenia obserwacje są takie, żę rodzice za zarobione pieniądze starali się zrobić dobrze dzieciom, a sobie nie, poświęcając się. Ale rodzice w zasadzie lepszego życia nie znali, bo wcześniej była raczej bieda i byli przyzwyczajeni do tej biedy, więc dla nich to nawet mogło nie być takie duże poświęcenie - po prostu nie dogadzanie sobie było dla nich normą i nie było to aż takie trudne. Ale już swoim dzieciom chcieli dogadzać, żeby miały lepszy start niż oni sami. No i te dzieci, dzisiaj już dorosłe osoby, chcąc mieć swoje dzieci, chcą dać im jeszcze lepszą przyszłośc, niż sami dostali. A, że koszty życia są niemałe, to niestety, ale w takim razie trzeba będzie zejść z dotychczasowych standardów dla siebie, bo kasy na dogadzanie i dzieciom i sobie nie ma. A wyścig szczurów rozpędził się srogo. Wszyscy zakłądamy sobie pętle na szyję chcąc wysłać dzieci wszędzie i nauczyć wszystkiego, a to kosztuje i to kosztuje dużo. I chcąc nie chcąc jeszcze bardziej rozpędzamy tę maszynę. A my boimy się rodzicielstwa, bo utrzymanie tempa wzrostu zajebistości dzieci kosztuje, a na odmówienie sobie dotychczasowego życia (np. bezdzietni mogą pojeździć na wakacje, bo odpada wiele wydatków), żeby stać nas było na dzieci, nie mamy ochoty. Inna sprawa, że niestety niektóre dzieci, na które rodzice mieli pieniądze już są po drugiej stronie, po założeniu pętli (przez nas), bo ile takie dziecko wytrzyma dodatkowych zajęć?
Taki trochę słowotok, ale nie mam siły na redakcję. Ogólnie puenta jest taka, że jakby było 2000+ na dzieci, to wtedy bym się poważnie zastanowił, bo ogólnie to chciałbym dzieci, ale one są naprawdę drogie. Szczególnie przy aktualnym chorym stylu życia, jaki narzucamy sobie nawzajem, a system, zarówno państwowy jak i korporacyjny stara się uniemożliwić nam jego odrzucenie.