Nie będę ukrywał, że fantastyki czytam bardzo dużo i to głównie nurt fantasy. Tak było też w tym roku, więc jedziemy z piątką dojrzałych dzieł.
Paweł Zbroszczyk, "Dar Anomalii. Księga 1"
Blisko był tutaj Szymon Hełmecki z "Midrajem", ale to była druga część serii, podczas gdy "Dar Anomalii" to nowy cykl, który od razu dobrze zaczyna. Mamy tu ciekawy świat, szarych ludzi, heroizm i oniryczność. Interesująco się to zapowiada, choć nie jest równo, a do tego kończy się cliffhangerem.
Agnieszka Hałas, "Śpiew potępionych"
Czwarty tom serii "Teatr węży", która, mam wrażenie, jest niedoceniana. Agnieszka Hałas stworzyła dobrą serię w stylu dark fantasy, która bywa nierówna, ale poniżej pewnego poziomu nie schodzi, a ta cześć jest IMHO najlepsza z tych, które do tej pory czytałem. Największy plus - mroczny klimat.
Michael James Sullivan, "Wieża koronna"
Książka bardzo przygodowa, wręcz prototypowa z nurtu fantasy, ale z dwutorową fabułą, bez słodzenia, ale też miewająca luźniejsze momenty.
James Islington, "Cień utraconego świata"
Bycze tomisko, ale warto do niego usiąść, jeśli oczekujesz klasycznego fantasy napisanego nieco nowocześniej. Dużo akcji, ale też poznawania meandrów magii, zamki, walki, miecze, artefakty... Podobno później jest trochę gorzej, ale pierwszy tom spełnił wszystkie moje oczekiwania dotyczące takiej staroszkolnej fantastyki (ale w formie już nowoszkolnej).
Brandon Sanderson, "Rozjemca"
Zastanawiałem się przez chwilę, która z tych dwóch książek bardziej zasłużyła na numer jeden i wybrałem jednak starego dobrego Sandersona, bo znowu to zrobił. Nie wiem, jak ten człowiek to robi, ale większość tego, co pisze, po prostu sama się pochłania. Znowu mamy tutaj bardzo specyficzny system mocy (kolory), walki, wciągającą fabułę i choć widzę duże podobieństwa do innych powieści, to jest to książka niezmiernie satysfakcjonująca.