Jest lepiej, szczególnie pomogło wyczyszenie feeda (nawet jak już pół świadomie wejdę w korpomedia to i tak wyświetla mi się bardzo mało postów albo te które już widziałam). Nie widzę i nie czytam dram na grupkach, nie jestem tak przebodźcowana. Na wyczyszczenie czeka jeszcze instagram, ale tam udalo mi się nałożyć licznik czasu, że po pół godziny się wyłącza i nie ma większego problemu. Fajna sprawa to jeszcze znalezienie sobie zajęcia. Teraz np. zamiast na korpomedia wchodzę na apke do nauki języków, też wciąga a pożytek jest i nie psuje mózgu :)
O zaspokojenie potrzeb wszystkich ludzi, bo dopiero wówczas można mówić o dobrym społeczeństwie. Jeśli uznamy, że celem gospodarowania jest zapewnienie dobrostanu wszystkim ludziom na poziomie, którego minimum określają podstawowe potrzeby, a jednocześnie wiemy, że istnieją granice wydolności ekosystemu, w którym gospodarujemy, to mamy zarysowane pole manewru. Kraje rozwijające się muszą realizować politykę wzrostową, w Afryce trzeba zbudować drogi i już samo to będzie generować skok PKB. Ale w krajach rozwiniętych nie jest to konieczne. Naszym celem nie powinien być wzrost sam dla siebie, tylko dobre życie. I pozostaje pytanie, jak je zdefiniować i jak to osiągnąć. Czy niezbędna do dobrego życia jest możliwość latania na festiwale muzyczne i filmowe co tydzień samolotem? A może raczej dobre usługi społeczne i życie bez strachu?>
Załamuje mnie to, że dopiero teraz taka oczywistość zaczyna być w ogóle brana pod uwagę.