Aegewsh

Mija, 4 miesiące temu do Blogi

"Nie możemy nie oceniać. Wszelkie new-ageowe czy pop-psychologiczne tezy w tym zakresie warto od razu wyrzucić do kosza. Nasz mózg jest narzędziem do symulacji rzeczywistości, nie jest w stanie nie oceniać. Co najwyżej możemy być mniej lub bardziej pewni swoich ocen, możemy też dodać kategorię „nie wiem” i nauczyć się czuć komfortowo z udzielaniem takiej odpowiedzi.
To kluczowa kwestia. Oceniamy zawsze. Pytanie na ile nasze oceny są trafne. Czy i jak to sprawdzamy? Co z nimi robimy, jeśli trafne nie są?"
https://blog.krolartur.com/ocenianie-weryfikacja-ocen-korekta-bledow/

Jak lit rządzi światem? Rewolucja, o której warto wiedzieć więcej (www.crazynauka.pl)

Elektronika to jeden z filarów światowej gospodarki. A elektronika przenośna nie istniałaby bez nowoczesnych baterii czy akumulatorów, do których wytworzenia niezbędny jest lit – wspaniały me…

Dziadurzenie. Gdy do osób starszych mówimy jak do dzieci (krytykapolityczna.pl)

Pisze Agnieszka Łuczak "starsze osoby są najliczniejszą grupą narażoną na dyskryminację. Objawia się ona na różne sposoby i w różnych obszarach ludzkiego funkcjonowania. Często zaczyna się właśnie od języka."

Mija, 7 miesięcy temu do Spoleczenstwo

" W dzieciństwie nie zostały zauważone przez system – bo kryteria diagnostyczne bazowały na doświadczeniach chłopców. Dziś, jako dorosłe kobiety, diagnozują się w spektrum autyzmu. I znajdują ulgę.

Diagnoza z pozoru nie zmieniła w moim życiu nic, a tak naprawdę zmieniła w nim wszystko. Nie dostałam żadnej magicznej tabletki, a raczej klucz do odczytania siebie – opowiada Anna. – Przyszło ukojenie: bo twój układ ­nerwowy czasem potrzebuje po prostu ­czegoś innego niż u większości ludzi. A to wszystko, co czujesz, jest normalne.

– Po diagnozie chciałam o tym krzyczeć. Żeby wreszcie świat zrozumiał, o co mi, o co nam chodzi – mówi Kamila...

– Jestem siedem lat po diagnozie zespołu Aspergera. I po tylu latach wciąż pojawiają się reakcje niedowierzające – opowiada Ewa Furgał, edukatorka antydyskryminacyjna, założycielka Fundacji Dziewczyny w Spektrum i autorka książki „Dziewczyna w spektrum”. – Czasem ktoś usiłuje mnie przekonać, że w diagnozie na pewno się pomylili, bo przecież świetnie sobie w życiu radzę. Zdarzyło mi się usłyszeć, że „nie wyglądam”. A spektrum autyzmu przecież nie widać. To problem przy diagnozowaniu, że nie ma żadnego markera biologicznego, który to definitywnie rozstrzygnie, autyzm nie wyjdzie przecież z badań krwi."

---

Fragment artykułu. Artykuły z Tygodnika Powszechnego sa za paywallem. Można część przeczytać po zalozenniu konta.

https://www.tygodnikpowszechny.pl/taka-grzeczna-dziewczynka-historie-kobiet-w-spektrum-autyzmu-174000

#autyzm #kobiety