Te powiedzenie w całości brzmi: Co kraj to obyczaj, co rodzina to zwyczaj. Oznacza ono, że każdy zakątek świata może poszczycić się własną, wyjątkową kulturą, a co za tym idzie – tradycjami i zwyczajami, które odróżniają go od innych miejsc na Ziemi.
W tym samym powiecie w jednej miejscowości większość osób będzie dawało kopertę podpisaną, a w innej nie podpisaną.
Jeśli interesuje Cie zwyczaj w Twojej miejscowości, to pytaj bardziej sąsiadów, niż ludzi z całej Polski.
Chociaż ja i tak uważam, że powinno się robić tak, jak się uważa, a nie tak, jak robi większość.
Jako społeczeństwo kontra biznes tak mocno przegrywamy, że idąc takim tokiem prestizem bedzie komunikacja zbiorowa w jednej z tysięcy miejscowości, gdzie jej nie ma.
Kiedyś na pewnym spotkaniu jedna młoda kobieta powiedziała, że jest uprzywilejowana, bo ma własne mieszkanie.
Młodzi pewnie czują się prestiżowo, gdy mają umowę o pracę.
To, co jest punktem zero, stało się celem. Im dłużej będzie rozwijamy indywidualizm, zamiast grupowego działania, tym gorzej będzie.