Drodzy Panstwo, chyba MAMY TO! Czekam jeszcze na lepsze filmiki i zdjecia, ale z jednego ze stories nagranych przez #DJMiqro wynika, ze na afterparty byly chodniki wylozone wokol basenow pod scena.
Czyli absolutnie KAZDA scena na #SunriseFestival 2025 byla latwo dostepna dla OzN 😍 ♿
Nie jestem pewien czy doda sie link do wlasciwego story, ale here it is: https://www.instagram.com/stories/miqro.pl/3691609582229337127/
@Olcia95@muzykaklubowa sa toitoie i cala masa toalet "kabinowych" (takich jak masz na przyklad na plazy), wiele z nich jest niskich, do niektorych wozek wejdzie do srodka, ale jest wtedy dosc ciasno - wiec nie sa to takie typowe toalety dla OzN
Wielodzietna matka feministka, zwolenniczka wolności wyboru, domagająca się szacunku dla każdej decyzji. Wychowuje troje dzieci, jedno z niepełnosprawnością. Nie pasuje do żadnego schematu, wyprowadza z równowagi konserwatystów i osoby progresywne. Walczy z szeroko rozumianym systemem – opieki medycznej, pomocy społecznej, przekonaniami innych ludzi. Daje odpór piętnującym słowom niektórych lekarzy i pielęgniarek, oceniającym spojrzeniom urzędników i przechodniów, systemowej przemocy państwa wobec osób z niepełnosprawnością.
Magdalena Moskal pisze o wszystkim, co pozostaje wciąż poza sferą zainteresowania mediów, instytucji oraz państwa: o pracy opiekuńczej, o trosce, o mentalnym i emocjonalnym obciążeniu matek. Tekst utkany jest z zapisu doświadczeń i lektur, w których autorka szuka tropów do interpretacji swojego położenia. W końcu zaczyna widzieć siebie jako tricksterkę wywracającą – bo nie ma innego wyjścia – zastany porządek.
To książka pełna czułości i miłości, ale też złości i determinacji."
Magdalena Moskal, Emil i my. Monolog wielodzietnej matki, 2021
Spis treści
List do czytelniczki
Część pierwsza. Wokół niepełnosprawności
Część druga. Kryzys relacyjny
Część trzecia. Macierzyństwo jako źródło siły
Podziękowania
Wybrana bibliografia