Niby nie grają nic oryginalnego: ot, blacksabbathowe riffy zwolnić do tempa stoner, doprawić folkowymi ozdobami i ezoterycznymi tekstami. Ale kurczę, jak to w ich wykonaniu ślicznie działa – zwłaszcza na żywo, o czym przekonuję się już drugi raz. Instrumentarium rockowe hipnotyzuje. „Dodatkowe” instrumenty – dudy, klarnet, kaval – wytwarzają cudowny klimat, a wygrywane na nich solówki i riffy niesamowicie działają na wyobraźnię. Alex natomiast ma tak przejmujący głos, że jak śpiewa, to serio człowiek chce już tę Erę Wodnika jak najszybciej (serio nie brzmi źle, zwłaszcza w porównaniu z tym, co mamy teraz).
Inne koncerty:
🤘 Fear Factory: ok
🤘 Crystal Lake: fajniutko
🤘 Body Count: Echhhh. Nie no, do połowy bawiłam się spoko, ale potem Ice-T strzelił jakąś dziwną przemową o wyginięciu mężczyzn, coś tam że „there’s no toxic masculinity, there’s only femininity” i… jakoś odechciało mi się na nich moknąć w deszczu. Nie wiem, on w ogóle wysyła w swojej twórczości i wypowiedziach dużo sprzecznych sygnałów odnośnie seksizmu. Bocian (pozdrówki!) twierdzi, że to kwestia wieku i pozy, ale ja sama nie wiem, co o tym myśleć do końca. Za to antyrasistowski przekaz zawsze spoko.
🤘 Witching: Tu w sumie przypadkiem załapałam się na dwie ostatnie piosenki przed Villagers. Brzmiały spoko – dużo lepiej niż to, co pamiętam z przesłuchania w domu. Muszę wrócić.
A nawet nie obejrzałam całego występu, ot, poszliśmy po Hanabie zerknąć na Park Stage, ale to była miłość od pierwszych nut! Bo przyznam, że nie słuchałam ich wcześniej zbytnio. Pamiętam, że jakiś przypadkowy utwór w domu mi się podobał, ale jak mnie zapytacie o tytuł, to JESZCZE wam nie powiem. Tym bardziej jest to niesamowite, jak czasem coś potrafi wysadzić słuchaczkę z metaforycznych glanów.
AAAAA, jakie to było dobre. Najpierw trafiliśmy na coś, co brzmiało jak
wg mnie: Hozier dla metali
wg Rina: jak Sleep Token tylko dobre,
dalej były wjechały ostre, mantryczne modły, a potem wszystko eskalowało do naprawdę wściekłego metalu z połamanymi tempami i elektroniką nie z tej ziemi. Po czym znowu wleciał MetalHozier i tak się te wszystkie rzeczy mieszały. Żadne słowa tego nie opiszą, to trzeba usłyszeć.
PS. Czyli Park Stage może brzmieć zajebiście, trzeba tylko chcieć! (Wcześniej brzmiał tak o, spoko, ale bez szału).
Inne koncerty:
🤘 WIJ: Niezmiennie jestem pod wrażeniem energii Tui Szmaragd i jej kolegów, jak również niezwykle oddanego fandomu (nawet ma swą własną nazwę, Odnóża). Pełna profeska, dobra zabawa, brawa i gratulacje!
🤘 Witch Fever: Bardzo się ucieszyłam na wieść, że Angielki do nas przyjeżdżają – to była niespodzianka na ostatnią chwilę – miałam fazę w zeszłym roku na ich album „Congregation”, a do tego bardzo cenię przekaz ich muzyki. Koncertowo wypadają dobrze, choć myślałam, że porwą mnie odrobineczkę bardziej. Cóż, takich rzeczy się nie da przewidzieć. Może jednak to jest dla mnie muzyka trochę zbyt „na jedno kopyto” (choć znalazło się miejsce na trzy wolniejse utwory i doomowe „Congregation”, to jednak dominował vibe punkowy). Ale nie, tak naprawdę, to nie można nic zarzucić, a wręcz trzeba docenić ducha walki wokalistki – dziewczyna serio czuje rock’n’rolla – i perkusistki, która rozkrwawiła sobie palec w trakcie setu, ale wróciła, jak tylko został załatany.
@muzykametalowa 🤘 Machine Head: Po Witch Fever przeszliśmy się na chwilę na headlinera. Staliśmy daleko, ale wszystko było bardzo ładnie słychać. Nie wiem, co więcej powiedzieć poza „było spoko” i „aż nabrałam chęci do posłuchania MH w domu”. W przeciwieństwie do innych osób, których opinie wczoraj przejrzałam, mnie Rob Flynn nie wkurzał, to zachęcanie do zabawy wychodziło mu moim zdaniem bardzo naturalnie. Ale może odwalił coś, jak już nas nie było.
🤘 Hanabie: Było trochę problemów technicznych na początku i na końcu, ale główna część koncertu odbyła się bez przeszkód. Przy czym pod koniec publiczność wspierała brawami każdy scream, który przez brak mikrofonu bardziej było widać niż słychać (zwłaszcza z antresoli). A sam występ? Dla mnie bomba, dla siedzących koło mnie/za mną boomerów chyba niekoniecznie… Ale ja bardzo lubię tę mieszankę visual kei, metalcore’u i satyry na japońskie społeczeństwo. Choć wiadomo, to ostatnie nie do końca się przebija w Polsce przez barierę językową – dziewczyny śpiewają (i krzyczą) po japońsku.
Z uwag losowych:
🐙 Zimno.
🐙 Jeszcze raz usłyszę boomerskie teksty na metalcore’ach i zacznę się kłócić. Serio, nie lubicie to idźcie gdzie indziej, jest duży wybór.
🐙 Ile pięknych naszywek <3 I tych dla mnie brzydkich też, ale doceniam wybór!
🐙 Moje wewnętrzne dziecko lubi ten ogień buchający czasem z dość przypadkowych konstrukcji.
🐙 Spotkałam już chyba wszystkich znajomych, którzy mieli tu być, a też fajnie pogadać z nowo poznanymi ludźmi. Ekstrawertyczna część mnie jest bardzo na tak.
🐙 Kolego @fruktozaur dzięki za płyty <3
Niezbyt urozmaicone te wrażenia jak na razie, niemal same pozytywne :) Oby tak było też dziś i jutro. ZWŁASZCZA JUTRO.
Dodaj komentarz