Deklaracja końcowa PKK: Działalność pod szyldem PKK została zakończona

PKK - powstała 27 listopada 1978 Partia Pracujących Kurdystanu (kurd. Partiya Karkerên Kurdistanê, PKK) – partia polityczna i ruch separatystyczny Kurdów, uważana przez Turcję i część państw zachodnich za organizację terrorystyczną. [Wikipedia]

cross-postowane z: szmer.info/post/7354254

Pełen tekst historycznej deklaracji, ze strony łączonego z PKK serwisu informacyjnego ANF:

Opublikowano deklarację końcową 12. kongresu PKK. Kongres podjął decyzję o rozwiązaniu struktury organizacyjnej PKK i zakończeniu jej walki zbrojnej, efektywnie kończąc wszystkie działania prowadzone pod szyldem PKK.

Rada 12 Kongresu PKK (Partii Pracujących Kurdystanu) wydała następujące oświadczenie: “Proces zainicjowany oświadczeniem przywódcy Abdullaha Öcalana z 27 lutego, a następnie ukształtowany przez jego rozległą pracę i wielowymiarową perspektywę, zakończył się pomyślnym zwołaniem naszego 12. Kongresu Partii w dniach 5-7 maja.

Pomimo trwających starć, ataków z powietrza i ziemi, ciągłego oblężenia naszych regionów i embarga KDP, nasz kongres odbył się bezpiecznie wbrew trudnym warunkom. Ze względów bezpieczeństwa kongres odbywał się jednocześnie w dwóch różnych lokalizacjach. Z udziałem łącznie 232 delegatów, 12. Kongres PKK dyskutował o przywództwie, męczennikach, weteranach, strukturze organizacyjnej PKK i walce zbrojnej oraz budowaniu społeczeństwa demokratycznego, czego kulminacją były historyczne decyzje wyznaczające początek nowej ery dla naszego Ruchu Wolności.

Wszystkie działania pod szyldem PKK zostają zakończone

Nadzwyczajny XII Kongres ocenił, że walka PKK zniosła politykę zaprzeczania i unicestwiania narzuconą naszemu narodowi, doprowadzając kwestię kurdyjską do punktu, w którym można ją rozwiązać za pomocą demokratycznej polityki. Stwierdzono, że PKK wypełniła swoją historyczną misję. Na tej podstawie XII Kongres podjął decyzję o rozwiązaniu struktury organizacyjnej PKK i zakończeniu walki zbrojnej, z procesem wdrażania zarządzanym i kierowanym przez Lidera Apo [Abdullaha Öcalana]. Wszystkie działania prowadzone pod szyldem PKK zostały zatem zakończone.

Nasza partia, PKK, wyłoniła się jako kurdyjski ruch wolnościowy w opozycji do polityki negacji i unicestwienia zakorzenionej w Traktacie Lozańskim i [tureckiej] Konstytucji z 1924 roku. Będąc pod wpływem realnego socjalizmu, PKK przyjęła zasadę narodowego samostanowienia i prowadziła uzasadnioną, sprawiedliwą walkę poprzez zbrojny opór. PKK powstała w warunkach zdominowanych przez agresywną politykę negacji istnienia Kurdów, unicestwiania, ludobójstwa i [przymusowej] asymilacji.

Od 1978 roku PKK prowadzi walkę o wolność, której celem jest uznanie istnienia Kurdów i ustanowienie kwestii kurdyjskiej jako fundamentalnej rzeczywistości Turcji. W wyniku tej udanej walki nasz ruch osiągnął rewolucję zmartwychwstania dla naszego narodu, stając się symbolem nadziei i godnego życia dla narodów regionu.

W latach 90-tych, okresie znaczących osiągnięć naszego narodu, turecki prezydent Turgut Özal rozpoczął poszukiwania politycznego rozwiązania kwestii kurdyjskiej. W odpowiedzi przywódca Apo ogłosił zawieszenie broni 17 marca 1993 r., rozpoczynając nowy etap. Jednak upadek socrealizmu, narzucenie taktyki podobnej gangom na naszą strategię wojenną oraz eliminacja Özala i jego zespołu przez głębokie państwo sabotowały tę inicjatywę. Państwo zintensyfikowało swoją politykę negacji i unicestwiania, eskalując wojnę. Tysiące wiosek zostało ewakuowanych i spalonych; miliony Kurdów zostało przesiedlonych; dziesiątki tysięcy było torturowanych i więzionych; a tysiące zostało zabitych w podejrzanych okolicznościach.

W odpowiedzi Ruch Wolności rozrósł się zarówno pod względem liczebności, jak i możliwości. Walka partyzancka rozprzestrzeniła się na Kurdystan i Turcję. Wpływ walki partyzanckiej doprowadził ludność kurdyjską do masowych powstań (serhildans), zmieniając wojnę w główną opcję dla obu stron. Wynikającej z tego wzajemnej eskalacji wojny nie można było odwrócić, a wysiłki przywódcy Apo zmierzające do rozwiązania kwestii kurdyjskiej za pomocą demokratycznych i pokojowych środków ostatecznie zakończyły się niepowodzeniem”.

Odbudowa stosunków turecko-kurdyjskich jest nieunikniona

Proces ten wszedł w inną fazę wraz z międzynarodowym spiskiem z 15 lutego 1999 roku [uwięzienie Occalana]. W tym procesie, jeden z głównych celów spisku, wojna kurdyjsko-turecka, została powstrzymana dzięki wielkim poświęceniom i wysiłkom przywódcy Apo. Pomimo tego, że był przetrzymywany w systemie tortur i ludobójstwa İmralı, wytrwale dążył do demokratycznego i pokojowego rozwiązania kwestii kurdyjskiej. Przez 27 lat Lider Apo opierał się systemowi zagłady İmralı, niwecząc międzynarodowy spisek. W swojej walce przeanalizował zdominowany przez mężczyzn, napędzany władzą system etatystyczny i opracował paradygmat demokratycznego, ekologicznego i zorientowanego na wolność kobiet społeczeństwa. W ten sposób zmaterializował alternatywny system wolności dla naszych ludzi, kobiet i uciskanej ludzkości.

Lider Apo, odnosząc się do okresu przed Traktatem Lozańskim i Konstytucją z 1924 r., kiedy to stosunki kurdyjsko-tureckie stały się problematyczne, zaproponował ramy rozwiązania kwestii kurdyjskiej w oparciu o Demokratyczną Republikę Turcji i koncepcję Narodu Demokratycznego, opartą na idei Wspólnej Ojczyzny i narodów współzałożycielskich. Powstania kurdyjskie w całej historii Republiki, 1000-letnia dialektyka kurdyjsko-turecka i 52 lata walki z przywództwem pokazały, że kwestię kurdyjską można rozwiązać jedynie w oparciu o wspólną ojczyznę i równe obywatelstwo. Obecne wydarzenia na Bliskim Wschodzie w ramach III wojny światowej również sprawiają, że restrukturyzacja stosunków kurdyjsko-tureckich jest nieunikniona.

Nasi ludzie zrozumieją rozwiązanie PKK i koniec walki zbrojnej lepiej niż ktokolwiek inny i przyjmą obowiązki tej epoki.

Nasi czcigodni ludzie, którzy przez 52 lata wielkim kosztem podążali za przywództwem i PKK, opierając się polityce negacji, unicestwiania, ludobójstwa i asymilacji, będą tym bardziej świadomie i zorganizowanie wspierać proces pokojowy i demokratyczne społeczeństwo. Głęboko wierzymy, że nasi ludzie zrozumieją decyzję o rozwiązaniu PKK i zakończeniu metody walki zbrojnej lepiej niż ktokolwiek inny i przyjmą na siebie odpowiedzialność ery walki demokratycznej opartej na budowaniu demokratycznego społeczeństwa. Niezwykle ważne jest, aby nasi ludzie, na czele z kobietami i młodzieżą, budowali swoje samoorganizacje we wszystkich dziedzinach życia, organizowali się w oparciu o samowystarczalność poprzez swój język, tożsamość i kulturę, stali się samoobronni w obliczu ataków i budowali wspólnotowe społeczeństwo demokratyczne w duchu mobilizacji. Na tej podstawie wierzymy, że kurdyjskie partie polityczne, organizacje demokratyczne i liderzy opinii wypełnią swoje obowiązki na rzecz rozwoju kurdyjskiej demokracji i demokratycznej narodowości Kurdów.

Dzięki dziedzictwu naszej historii wolności, walki i oporu oraz decyzjom XII Kongresu PKK, demokratyczna ścieżka polityczna będzie rozwijać się silniej, a przyszłość naszych narodów będzie postępować w oparciu o wolność i równość. Biedni i pracujący ludzie, wszystkie grupy wyznaniowe, kobiety i młodzież, robotnicy, chłopi i wszystkie wykluczone segmenty będą dochodzić swoich praw i rozwijać wspólne życie w sprawiedliwym i demokratycznym środowisku.

Wzywamy wszystkich do przyłączenia się do procesu pokojowego i demokratycznego społeczeństwa

Decyzja naszego Kongresu o rozwiązaniu PKK i zakończeniu walki zbrojnej stanowi silną podstawę trwałego pokoju i demokratycznego rozwiązania. Wdrożenie tych decyzji wymaga, aby przywódca Apo przewodził i kierował procesem, aby jego prawo [uwolnienia z więzienia i uczestnictwa w] do demokratycznej polityki zostało uznane i aby ustanowiono dla niego solidne, kompleksowe gwarancje prawne. Na tym etapie niezbędne jest, aby Wielkie Zgromadzenie Narodowe Turcji podjęło swoją rolę z historyczną odpowiedzialnością. Wzywamy również rząd, główną partię opozycyjną, wszystkie partie polityczne reprezentowane w parlamencie, organizacje społeczeństwa obywatelskiego, wspólnoty religijne i wyznaniowe, demokratyczne media, liderów opinii, intelektualistów, naukowców, artystów, związki zawodowe, organizacje kobiece i młodzieżowe oraz ruchy ekologiczne do wzięcia odpowiedzialności i przyłączenia się do procesu pokojowego i [budowy] demokratycznego społeczeństwa.

Zaangażowanie tureckich sił lewicowo-socjalistycznych, rewolucyjnych struktur, organizacji i jednostek w proces pokojowy i demokratyczny podniesie walkę narodów, kobiet i uciskanych na nowy poziom. Będzie to oznaczać osiągnięcie celów wielkich rewolucjonistów, których ostatnie słowa brzmiały: „Niech żyje braterstwo narodów tureckiego i kurdyjskiego oraz w pełni niepodległa Turcja!” [Deniz Gezmiş].

Wraz z Socjalizmem Społeczeństwa Demokratycznego reprezentującym nowy etap procesu pokojowego i demokratycznego społeczeństwa oraz walki o socjalizm, globalny ruch demokratyczny będzie się rozwijał, a świat stanie się sprawiedliwy i równy. Na tej podstawie wzywamy demokratyczną opinię publiczną, zwłaszcza naszych towarzyszy przewodzących Globalnej Inicjatywie Wolności, do rozszerzenia międzynarodowej solidarności w ramach teorii demokratycznej nowoczesności.

Wzywamy międzynarodowe mocarstwa do uznania swojej odpowiedzialności za trwającą od stuleci politykę ludobójstwa wobec naszego narodu, do nieutrudniania demokratycznego rozwiązania i do konstruktywnego wkładu w ten proces.

Ogłaszamy męczeńską śmierć Ali Haydara Kaytana i Rizy Altun

Nasz 12. Kongres PKK, zwołany na wezwanie naszego kierownictwa, ogłosił męczeństwo Fuat-Ali Haydara Kaytana, jednego z czołowych przedstawicieli kadr naszej partii, który zginął 3 lipca 2018 r., oraz towarzysza Rizy Altun, który zginął 25 września 2019 r. Na tej podstawie uznała towarzysza Fuat-Ali Haydara Kaytana, jednego z założycieli kadr PKK, za symbol „Lojalności wobec przywódcy, prawdy i świętego życia”, a towarzysza Rizę Altun, jednego z pierwszych towarzyszy przywódcy Apo, za symbol „Wolnościowej przyjaźni”. Dedykujemy nasz historyczny XII Kongres Partii tym dwóm wielkim towarzyszom męczennikom, którzy prowadzili nas od początku naszego Ruchu Wolności aż do dziś swoją nieprzerwaną walką. W ich imieniu odnawiamy naszą obietnicę wobec wszystkich męczenników walki i potwierdzamy nasze zaangażowanie w spełnianie marzeń męczennika pokoju i demokracji, towarzysza Sırrı Süreyya Önder-a.